Na 12 dagen boeken lezen, werken, fietsen, Mickey uit wandelen nemen en met enige gemengde gevoelens anderen de vluchten te zien maken die ik gepland had voor mijn B2, neemt Ayke me dan toch mee op een tandem. Ondertussen geeft hij de thermiekers instructie, regelt hij het 'ontbomen' van Tessa (gelukkig niks vervelends gebeurd), stijgen we naar wolkenbasis (en ja, daar is Koos dan ook weer) en dalen we af om zijn cursisten weer op te halen en aan te moedigen. Het uitzicht is geweldig en het zit ook heerlijk ontspannen in zo'n tandem! En dan uiteindelijk dan ook nog even zelf aan de tokkels om boven de camping wat te draaien. Een heerlijke vlucht van een uur die bevestigt waarom ik ook deze sport gaaf vind!
Ayke, bedankt!
vrijdag 8 mei 2015
The latest news, read all about it...
Deltavlieger stort neer in weiland Tweede Exloërmond
18 april 2015
TWEEDE EXLOËRMOND, EMMEN – Vanmiddag is in een weiland in Tweede Exloërmond een deltavlieger neergestort. Gisteren maakte een piloot van een zweefvliegtuig een noodlanding bij Emmen.
Rond drie uur vanmiddag is in een weiland aan het Noorderdiep in Tweede Exloërmond een deltavlieger neergestort. Hoe het ongeluk kon gebeuren is niet bekend.
De massaal gealarmeerde hulpdiensten waren snel ter plaatse. Het slachtoffer was aanspreekbaar en is met vermoedelijk een gebroken schouder naar het Refajaziekenhuis gebracht.
Update - 19:30 uur Het slachtoffer is een 49-jarige inwoonster van Kerk-avezaath. De vrouw wilde in een weiland aan het Noorderdiep gaan landen. Tijdens het inzetten van de landing voelde de paraglider volgens eigen zeggen een hevige pijn in haar schouder, vermoedelijk een schouder uit de kom. Hierdoor mislukte de landing en kwam ze hard op de grond terecht. Met letsel aan haar schouder werd het slachtoffer per ambulance overgebracht naar het ziekenhuis.
Wat ik er zelf van meegemaakt heb...
Met een ambitieuze taak gestart bij Vledderveen. Helaas miste ik de aansluiting naar Coen, die veel hoger zat, een paar kilometer verderop. Ik volgde de lijn naar het zuidwesten maar het lukt me niet om boven de 1000 meter te komen. Langzaam verloor ik hoogte en legde me erbij neer dat het landen ging worden. Ik zocht een veld je uit in de buurt van huizen - je weet immers maar nooit - en maakt een mooi circuit. In de final wilde ik me oprichten en de uprights pakken, waarbij ik - waarschijnlijk - misgreep met mijn rechterarm en toen wist ik meteen dat die arm niks meer voor me ging doen. Die lag uit de kom. Ik vloog inmiddels met een meter over de grond en kwam iets verder eigenlijk wel vrij rustig neer. De neus ging even voorover en daar lag ik. Ik had wel wat pijn maar kon niks doen en bovendien ging ik ervan uit dat ik gezien was en dat er snel mensen zouden komen. Dat was ook zo. Ik voelde me eigenlijk wel prima, behalve dat ik dacht dat dit mijn vliegseizoen wel eens zou kunnen hebben @#$#&*^. Ik gaf vriendelijke mensen van Tweede Exloërmond die me kwamen helpen instructie hoe mij los te maken, mijn harnas te openen en kon mezelf eruit bevrijden zodat verdere schade daaraan voorkomen was. Iemand vlak bij me legde aan de alarmcentrale uit dat ik bij kennis was. En terwijl ik dacht: nu moet ik Koos even waarschuwen waar ik ben zodat hij mijn vleugel kan ophalen, en de vriendelijke mevrouw het adres in een sms typte, belde hij zelf al om het verhaal van de mevrouw te horen. In de verte hoorde ik de eerste sirenes. Eerst een politieauto, toen 2 brandweerauto's en vervolgens kort na elkaar ook nog 2 ambulances! Blijkbaar dachten ze dat er een boeing neergestort was!
Eerst was ik nog wel vrolijk en maakte grapjes, vooral toen ik zag met hoeveel hulpverleners ik omringd was, maar toen de pijn eenmaal sterker werd dan de adrenaline was ik blij dat dat infuus er al inzat en dat ik pas weer een beetje bij kwam in de ambulance. In het ziekenhuis rolde mijn arm als vanzelf weer in de kom en was het drama voorbij. In afwachting van de komst van Koos was de eerste melding van het 'ongeval' al gepubliceerd op RTVNoord. Boeiend om dit soort teksten over jezelf te lezen.
Koos haalde me op in mijn verknipte kloffie en samen hebben we de vleugel ingepakt (ok, hij deed meer dan ik ;-) en de mensen die me daar direct geholpen hadden kwamen nog even polshoogte nemen. Wat dat betreft alle lof en dank voor de mensen daar! Gelukkig was Koos ook niet ver gekomen, wat gelukkig niet het geval was voor alle anderen die de taak van 160 km naar Kerk-Avezaath hadden gerond! Geweldig! Helaas bevestigde de fysiotherapeut daags erna wat ik al vreesde, voorlopig niet vliegen. Dus alle wedstrijdjes afgezegd en dan nog die vakantie in Greifenburg waar ik 2 weken cursus gepland had :-((
TWEEDE EXLOËRMOND, EMMEN – Vanmiddag is in een weiland in Tweede Exloërmond een deltavlieger neergestort. Gisteren maakte een piloot van een zweefvliegtuig een noodlanding bij Emmen.
Rond drie uur vanmiddag is in een weiland aan het Noorderdiep in Tweede Exloërmond een deltavlieger neergestort. Hoe het ongeluk kon gebeuren is niet bekend.
De massaal gealarmeerde hulpdiensten waren snel ter plaatse. Het slachtoffer was aanspreekbaar en is met vermoedelijk een gebroken schouder naar het Refajaziekenhuis gebracht.
Update - 19:30 uur Het slachtoffer is een 49-jarige inwoonster van Kerk-avezaath. De vrouw wilde in een weiland aan het Noorderdiep gaan landen. Tijdens het inzetten van de landing voelde de paraglider volgens eigen zeggen een hevige pijn in haar schouder, vermoedelijk een schouder uit de kom. Hierdoor mislukte de landing en kwam ze hard op de grond terecht. Met letsel aan haar schouder werd het slachtoffer per ambulance overgebracht naar het ziekenhuis.
Wat ik er zelf van meegemaakt heb...
Met een ambitieuze taak gestart bij Vledderveen. Helaas miste ik de aansluiting naar Coen, die veel hoger zat, een paar kilometer verderop. Ik volgde de lijn naar het zuidwesten maar het lukt me niet om boven de 1000 meter te komen. Langzaam verloor ik hoogte en legde me erbij neer dat het landen ging worden. Ik zocht een veld je uit in de buurt van huizen - je weet immers maar nooit - en maakt een mooi circuit. In de final wilde ik me oprichten en de uprights pakken, waarbij ik - waarschijnlijk - misgreep met mijn rechterarm en toen wist ik meteen dat die arm niks meer voor me ging doen. Die lag uit de kom. Ik vloog inmiddels met een meter over de grond en kwam iets verder eigenlijk wel vrij rustig neer. De neus ging even voorover en daar lag ik. Ik had wel wat pijn maar kon niks doen en bovendien ging ik ervan uit dat ik gezien was en dat er snel mensen zouden komen. Dat was ook zo. Ik voelde me eigenlijk wel prima, behalve dat ik dacht dat dit mijn vliegseizoen wel eens zou kunnen hebben @#$#&*^. Ik gaf vriendelijke mensen van Tweede Exloërmond die me kwamen helpen instructie hoe mij los te maken, mijn harnas te openen en kon mezelf eruit bevrijden zodat verdere schade daaraan voorkomen was. Iemand vlak bij me legde aan de alarmcentrale uit dat ik bij kennis was. En terwijl ik dacht: nu moet ik Koos even waarschuwen waar ik ben zodat hij mijn vleugel kan ophalen, en de vriendelijke mevrouw het adres in een sms typte, belde hij zelf al om het verhaal van de mevrouw te horen. In de verte hoorde ik de eerste sirenes. Eerst een politieauto, toen 2 brandweerauto's en vervolgens kort na elkaar ook nog 2 ambulances! Blijkbaar dachten ze dat er een boeing neergestort was!
Eerst was ik nog wel vrolijk en maakte grapjes, vooral toen ik zag met hoeveel hulpverleners ik omringd was, maar toen de pijn eenmaal sterker werd dan de adrenaline was ik blij dat dat infuus er al inzat en dat ik pas weer een beetje bij kwam in de ambulance. In het ziekenhuis rolde mijn arm als vanzelf weer in de kom en was het drama voorbij. In afwachting van de komst van Koos was de eerste melding van het 'ongeval' al gepubliceerd op RTVNoord. Boeiend om dit soort teksten over jezelf te lezen.
Koos haalde me op in mijn verknipte kloffie en samen hebben we de vleugel ingepakt (ok, hij deed meer dan ik ;-) en de mensen die me daar direct geholpen hadden kwamen nog even polshoogte nemen. Wat dat betreft alle lof en dank voor de mensen daar! Gelukkig was Koos ook niet ver gekomen, wat gelukkig niet het geval was voor alle anderen die de taak van 160 km naar Kerk-Avezaath hadden gerond! Geweldig! Helaas bevestigde de fysiotherapeut daags erna wat ik al vreesde, voorlopig niet vliegen. Dus alle wedstrijdjes afgezegd en dan nog die vakantie in Greifenburg waar ik 2 weken cursus gepland had :-((
woensdag 1 april 2015
Schermvliegen 1e liervlucht
Na een lange winterstop eindelijk weer eens vliegen. Op een winderige dag naar Moergestel (nee, dat andere terreintje) een 'omscholingscursus' berg naar lier bij PAHO. Na een duo en nadat de wind was is gaan liggen, mag ik eindelijk mijn eerste start maken! Wat gaat dat makkelijker dan met een delta (ja, het moet gezegd worden), in ieder geval voor mij.
Abonneren op:
Posts (Atom)
