UK Nationals 1e en 2e taak

Blij verrast ben ik als ineens Timothy voor me staat, 2 dagen eerder dan verwacht! Wat een goed weerzien. Hij is deze dag bezig met settelen en wij gaan de Chabre op voor een taak van 110 km. Eerst naar keerpunt 34, in het noorden, dan via de Ajour naar 39 in het oosten, Sisteron in het zuiden en terug naar de camping. Omdat de druk er wel wat vanaf is besluiten Koos en ik om samen te vliegen zodat ik daarvan kan leren. Helaas doet mijn radio het voor de zoveelste keer niet en moeten we met gebaren in de lucht communiceren. Dat gaat verrassend goed! We speren naar de Beaumont waar het goed om hoog gaat en ik vlieg mooi achter Koos naar keerpunt 1. Als we goede hoogte hebben gaan we naar de Ajour waar we weer hoogte pakken en met de gaggle mee gaan naar het oosten. Bij Pic de Crigne vliegt Koos gewoon verder (wat ik dus nooit zou doen met die hoogte en waar ik dus later spijt van krijg) en steken over naar Tete de Boursie. Daar kom ik net op ridge hoogte aan en Koos vliegt door dus ik achter hem aan en verlaat een kleine belletje. We moeten uiteindelijk het dal in en we zakken uit. Ik ga als eerste landen en kies een groot veld uit. Als ik over het veld vlieg merk ik dat ik keihard ga en een ongelooflijke grondsnelheid heb waar ik behoorlijk van schrik want het einde van het veld is in zicht. Ik wijk uit voor een geparkeerde container, ga over 1 en nog 1 hekje heen het volgende veld in, laag onder de hoogspanning door, ga voor volle weerstand en zet mijn tenen in het veld, wielen op de grond en sta uiteindelijk zo’n 50 meter voor de bomen stil. Eerst dacht ik dat ik rugwind had, later zag ik dat ik mijn VG vol had staan! Stom dus. Iets wat me wel eens eerder is overkomen en niet handig is bij een iets aflopend veld! Dus neem ik me voor een nieuwe routine te hebben bij de landing, eerst de VG eraf en daarna rits open. (Inmiddels kan ik zeggen dat het werkt). Boos op mezelf moet ik ook nog toezien hoe Koos toch nog een belletje pakt en uiteindelijk naar goal vliegt. Grrr.

Dag 2, wachten
We gaan vanwege de harde wind naar Aspres en moeten de hele middag wachten want het wordt maar niet beter. Eerst wachten op de lage start, daarna opbouwen op de hoge, het window wordt steeds verschoven en we kijken allemaal naar de meest prachtige wolken. Wel leuk is dat we ons huisje bij ons hebben dus ook Jemaila kunnen we van verse thee voorzien. Uiteindelijk wordt de taak toch afgeblazen en Koos vliegt zijn nieuw afgestelde vleugel (geleend van Gerolf) naar het vliegveld bij Aspres. Op de terugweg helaas een lekke band en op de camping een barbecue bij Phil en Jeff.

Dag 3, wat wordt het vandaag?
Omdat de voorspellingen voor wat betreft de wind wat ongunstig lijken, gaan we niet meteen de berg op. Na een verhaaltje van Gerolf over sprogs en zo, besluiten we eerst naar de Gorge de la Meouge te gaan om te gaan zwemmen, voordat we de berg op gaan. We komen dan ook verfrist net na de briefing aan en starten behoorlijk laat. De wind is straf en boven verwaaien de bellen. Een taak van 75 km naar het zuiden met een zigzag door de verschillende valleien. Bij de start is het moeilijk door de grens van 2000 m te komen, maar uiteindelijk lukt het toch. We steken bij La Platte over naar La Gache en vinden halverwege de vallei nog een bel. Ik zou graag hoger gaan maar volgens Koos halen we het met 2100 m, dus vlieg ik verder. Bij de bergrug staat de wind er cross op en na het keerpunt zijn we elkaar eerst kwijt. Koos blijkt al verder te zijn gevlogen en ik heb moeite tegen de wind in te komen. De oversteek over Sisteron is prachtig maar er staat een harde wind tussen de bergruggen. Ik kan geen aansluiting vinden bij de bel waar Koos omhoog gaat en moet zuidelijk van Sisteron bij een vriendelijke Atos piloot en een Algerijnse boer landen.
Koos is net na Malaijai op het plateau geland tussen de lavendelvelden. Van Timothy krijg ik een heerlijke ontspannende massage die ik voor de mooie dag van morgen hard nodig zal hebben.