Donderdag 30 april

Het zonnetje schijnt weer, maar de beloofde zuidwest wind blijft uit. We moeten het doen met noord en omdat hij in de ochtend nog vrij krachtig is, gaan we pas om 11 uur naar de lage noordstart op de Chabre. De wind staat er goed op.

Eerst gaan we nog een keer aan de slag met de sprogs. De discussie van gisteravond heeft opgeleverd dat de meeste piloten willen ervaren wat hun toestel doet op de DHV-2graden regel, die ons mogelijk bij het WK in Laragne boven het hoofd hangt. Paul zet ze omhoog, net als Koos, Mart en Martin (al eerder). De rest zit ongeveer binnen de gestelde marge van -2 graden.

Team A: Paul, Mart, Erik en Rob (zonder radio door breuk in knopje)
Team B: Koos, Joost, Martin en Tanno

We moeten het doen met een stralend blauwe hemel en in het begin komt men niet hoger dan ca. 1800 in verband met een inversie. Er wordt toch geprobeerd met deze hoogte naar het westen te steken waar een hoop verwarring ontstaat. Iedereen dacht dat het eerste keerpunt Col St. Jean was, maar het keerpunt blijkt halverwege de ridge te liggen. Een aantal piloten vliegt te ver door voordat ze het in de gaten hebben of dat hun teamgenoten hen erop wijzen. Onderweg naar keerpunt 2, dat in het zuiden ligt bij Le Vieux Nouille, moet er op teamgenoten worden gewacht bij La Platte. De animatie laat goed zien hoe de beide teams toch voor een kleine omweg onder wolken kiezen (waar het dus ook goed omhoog ging) zodat zij ook weer konden hergroeperen.

Bij keerpunt 2 komt alles samen. Ook ik (die keerpunt 1 heeft overgeslagen) voeg me weer bij de rest onderweg naar keerpunt 3 De Gache. De oversteek halen we allemaal vrij goed. Mart en Paul gaan voorop en moeten op ridgehoogte terugsperen naar de bel, de rest volgt iets hoger. Iedereen heeft tot dan toe goed samengevlogen. Maar dan zie je ineens iedereen uitwaaieren opweg naar goal. Met name de flinke tegenwind doet iedereen ineens andere routes kiezen. Koos, Martin en Tanno gaan eerst voor de rechtstreekse route, maar Martin en Tanno kiezen dan toch voor de Hongrie waar Joost weer goed omhoog gaat. Vlogen Mart en Paul eerst samen, Dan gaat Mart ineens met Erik verder en Rob, die de hele vlucht zonder radio heeft gevlogen en er heel knap in is geslaagd bij zijn team te blijven (dat vraagt echt veel alertheid gedurende de gehele vlucht) staat nota bene als eerste op goal. Later volgen ook Martin, die net over de autosloop heen ging, Joost en Koos ruimschoots en Mart en Erik via een noordelijke route. Voor Tanno, Paul en mijzelf hield de vlucht net voor goal op.

In de nabespreking wordt nog eens teruggeblikt op de dag en gekeken hoe er steeds weer vooruitgang geboekt wordt. Het samenvliegen lukt steeds beter, al weet de chauffeur nog steeds niet waar we uithangen. Maar ja, er moet iets te verbeteren blijven.

Omvliegen en zuurstoftekort

Op woensdag zitten we dus met een rustdag. Na een ochtend van zelf prutsen gaan we 's middags aan de slag met Action Type. Deze op Jung's typologie gebaseerde methodiek helpt om meer inzicht te krijgen in de eigen aandachtsstijl. Iedereen heeft al eerder een type indicatie door middel van een test gekregen, maar nu doen we het ook aan de hand van een leuke oefening. Als iedereen zijn type nogmaals gecheckt heeft, verdelen we de groep in piloten met een voorkeur voor extern breed en intern breed. Er vindt een uitwisseling plaats van de voordelen en valkuilen van iedere stijl en deze wordt later met de andere groep besproken. Door te oefenen met de overige aandachtsstijlen kan een piloot voorkomen in zijn valkuil gedrag terecht te komen (bijvoorbeeld tunnelvisie of te snel afgeleid raken).

Vervolgens geeft Rob een interessante presentatie onder de titel Omvliegen. Aan de hand van een aantal rekenvoorbeelden (gebaseerd op door zwevers gebruikte methodieken) laat hij zien dat omvliegen alleen zin heeft bij zwakke thermiek. Bij sterke thermiek kun je dus beter de kortste route nemen. Het levert een hoop interessante informatie op die beslist nog nader bekeken moet worden.
Koos gaat vervolgens verder met het thema voeding, zuurstof en doping. Hij legt uit wat je lichaam nodig heeft om optimaal te kunnen presteren en hoe je met de juiste voeding en (sport-)drank zorgt voor je energiehuishouding en je daarmee het noodzakelijke herstel kunt bevorderen. Ook de aspecten van zuurstof tekort bij vliegen op hoogte en de gevolgen ervan licht hij toe. Daarbij moet iederen bedenken dat er een verschil is voor individuele piloten, maar dat als jij er wellicht geen last van hebt, je wel in een bel kunt zitten met iemand die zich niet meer goed kan orienteren of zelfs gedissorienteerd is geraakt.

Tot slot komen we bij het thema doping, dat ook in onze sport zijn entree zal gaan doen. Een landingsbiertje kan dan wel eens duur komen te staan, nog afgezien van het feit dat alcohol je prestaties vermindert en het herstel na een vlucht tegenwerkt...

De dag eindigt na de kebab met een discussie over de op hande zijnde sprog meetingen. Het is opvallend om te horen met hoeveel creatieve oplossingen de kernploeg komt om de sprogmetingen te omzeilen. Wellicht komt er naar aanleiding van deze trainingsweek wel een nieuwe uitgave van Sprogsetting voor Dummies!

Trainingsweek

De trainingsweek begint met de reis naar Greifenburg vanwege de weers- voorspellingen die ongunstig zijn voor Laragne. Voor mij betekent het nogmaals alle input van de individuele kernploegleden doorwerken, een plan maken voor de week en het voorbereiden van de eerste briefing. In Greifenburg wordt inmiddels een prachtige vlucht van 120 km gevlogen.

’s Avonds lopen we door de algemene logistiek en de dagplanning. Daarnaast wordt de doelstelling van de trainingsweek doorgenomen en de tactiek om daaraan te werken. Iedere dag worden de 8 kernploegleden wisselend verdeeld over 2 teams die een teamdoelstelling moeten bereiken. Ook is er iedere dag een andere taakcommissie. Na de vlucht zo spoedig mogelijk de evaluatie van de dag die hopelijk leidt tot nieuwe inzichten en trainingsdoelen voor de volgende dag. De communicatie gaat een belangrijke rol spelen deze week en ook de chauffeur krijgt zo een taak toebedeeld: Harrie gaat bijhouden of hij uit de communicatie kan opmaken wie waar zit.

De volgende ochtend zijn we compleet, als ook Mart is gearriveerd. Zijn harnas lag nog in Laragne dus die had er al een lange reis opzitten. Het ziet er wat somber uit en ook Wolfgang schat onze kansen voor de Mickey Mouse taak die uitgezet is als klein. De teamopdracht is zoveel mogelijk gezamenlijk over de goallijn aankomen. Hoe ze dit gaan bereiken, laat ik aan de teams zelf over en daar beginnen dan de verschillen al.

De dag valt wonderwel heel erg mee. Hoewel we de zon niet gezien hebben, gaat wolkenbasis met gemak naar 2600 m. Team B bestaande uit Paul, Martin, Tanno en Rob bespreken vooraf dat ze zoveel mogelijk bij elkaar blijven. Hoewel Martin en Tanno het in het begin moeilijk hebben, slagen ze er na keerpunt 1 in om echt samen te vliegen. Zij staan dan ook als eerste op goal en doen dat als 1 team.
Team A heeft daar niet over overlegd, met als gevolg dat iedereen wat zijn eigen ding gaat doen. Daardoor is het lastiger aan te geven waar de thermiek zit en moeten de hoogvliegers lang wachten op de laagvliegers. Uiteindelijk komen ze wel meer op 1 lijn de goallijn over, maar we mogen concluderen dat team B het voor wat betreft communicatie en teamvliegen beslist beter heeft gedaan.

Zie hier de animatie van de vlucht

’s Avonds geeft Martin uitleg over McCready en hoe dit te gebruiken. Voor veel piloten is dit nieuwe informatie en hoe dit te interpreteren met de instrumenten krijgt invulling door Tanno. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt en in de daarop volgende dagen zie ik bij de doelen terug dat men er mee aan de slag is gegaan. Regelmatig is het onderwerp van bespreking zodat iedereen er nog meer over te weten komt.

De lessen worden overpeinsd als we de volgende dag allemaal richting Laragne vertrekken. Een regenachtige dag met fikse wind over de Po vlakte en sneeuw op de pas naar Frankrijk. We zijn er pas laat en we treffen elkaar bij de altijd geopende en vriendelijke Vietnamees.

Het is inmiddels dinsdag geworden en het zonnetje schijnt. Hoewel er eerst weer behoorlijke wolken komen, klaart het later toch nog op. We gaan naar Aspres waar de wind er stevig op staat. Hmm, we kiezen uiteindelijk voor St. Vincent Les Forts, altijd goed als er harde wind staan en uitzicht op de Dormillouse. Omdat we er pas laat zijn, wordt er vanaf half 5 gestart. Team A bestaat vandaag uit Mart, Koos, Paul en Martin, team B uit Joost, Tanno en Rob en ik zelf haak aan omdat Erik niet gaat starten. Hij en Chiel zijn starthulp en dat is wel nodig ook bij de toenemende vlagerige wind.

Team A gaat als een speer en tegen de tijd dat team B gestart is zijn de condities minder geworden. Het duurt dan ook vrij lang voordat Tanno en ik aansluiting vinden. Team A is dan al richting goal: Laragne.

Uiteindelijk slaagt van Team B alleen Joost erin weg te komen, maar het feit dat er niet goed samen is gevlogen heeft hierin meegespeeld. Team A komt een stuk verder, maar moet uiteindelijk wegens forse tegenwind landen bij de Hongrie. Ook hier blijken achteraf aannames, veronderstellingen en af en toe niet helder communiceren een rol gespeeld te hebben.
Het teamvliegen wordt als heel positief ervaren, dus dat is winst.

Woensdag wordt een rustdag, we worden dan ook wakker met regen, maar alhoewel het later opklaart, houdt de wind ons aan de grond. Er worden allerlei klussen gedaan zoals het repareren van pakzakken, voorbereiden van presentaties (1 van de opdrachten voor de kernploegleden om onderlinge kennisvergroting te krijgen), het rommelen aan een harnas dat niet meer past, etcetera. Gelukkig wel lekker in de zon! Wat dat betreft is de keuze om naar Laragne te gaan een juiste geweest.