Dag 4, helaas geen taak

Hoewel de hemel er prachtig uit zag, met mooie cumultjes en een heerlijke temperatuur, gingen wij toch, na lang wachten en overleg, niet van start. Zo'n laatste dag wil je namelijk ook de prijsuitreiking en wellicht toch ook wat op tijd naar huis, want maandagochtend moeten de meesten toch weer aan de slag.
Jammer dat Stadskanaal net geen baan heeft in de NW richting, anders hadden we wel kunnen starten. Nou ja, niet getreurd. Twee leuke taken en al met al 7e geworden. De eerste punten zijn binnen gehaald voor het NK totaal en nu op naar Laragne in de zomer.

Het filmpje van dag 3.
Het filmpje van dag 4.

Ook leuk de foto's van Andre van den Akker.

Dag 3: Goal !!!!

Zie hier het clipje van dag 1, met als dagwinnaar Gijs Wanders.


Dag 3 ziet er uit als een prima dag. Weinig wind, mooie cumultjes en een leuke taak van 72 km met eerst een out-and-return van 44 km naar het zuidwesten, daarna een driehoekje naar het zuidoosten en via Bourtange (altijd leuk vanuit de lucht) terug naar het vliegveld.
Ik mocht als 11e starten, had een probleempje met de release en ging direct nog een keer, maar nu achter de dragonfly. De sleep was bumpy maar ik werd in een bel afgezet en ging samen met Tanno naar wolkenbasis. We staken naar Stadskanaal en daarna ging het mis. Ik verloor al mijn hoogte en moest weer terug naar Stadskanaal waar een mooie bel me langzaam weer omhoog bracht. Daarna ging ik met o.a. Rob de Regt naar het westen. Steeds verloor ik toch weer hoogte en toen ik ca. 5 km voor het eerste keerpunt was (ten oosten van Borger) ging ik op 275 meter al een landingsveld zoeken. En toch nog een piepje. Ik won met moeite 150 meter en kwam driftend over Borger heen, waar ik het weer kwijt raakte. Inmiddels heb ik geleerd dat het geen zin heeft me druk te maken over de taak en de resultaten, dus focus ik me op mezelf, het gepiep van de vario en het centreren, al is het op nul komma niks. Heel langzaam pakte ik wat, maar het dreef met terug over Borger en dat was de verkeerde kant. Weer alles kwijt... Weer een landingsterrein uitzoeken, hier en daar al een vlieger in een grasveld, daar of daar... Weer een piepje en tips van Tanno (met dank) en weer ging het langzaam omhoog. Toen ik eindelijk weer op 600 meter zat pakte ik de bel echt goed en stampte door naar 1350 meter. He he. Ik pakte het keerpunt, hoorde Paul melden dat ze me zagen en stoof terug naar de bel bij Borger. Weer omhoog en over Borger heen. Weer een bel en richting Stadskanaal. Daar was het weer heel moeilijk. Met 400 meter over zou ik het vliegveld moeten halen en ik koos voor de noordelijke route, waar de meeste landingsterreinen waren en ook om te voorkomen dat ik in de aanvliegroute van de ULM's zou komen. Ik haalde het net over de weg heen en boven een groot veld was het weer op 200 meter mijn landingscircuit uitzoeken. Hmmm, ik zou het niet meer halen. Of toch? Piep ... piep ... En langzaam ging het weer omhoog. Op 700 meter haalde ik het vliegveld en hoewel ik dringend naar beneden moest om te plassen, dacht ik: ik ben nu zo ver, hup met de geit!
Vlak voor het derde keerpunt pakte ik weer wolkenbasis, het leek nu wel makkelijker te gaan al kwam er veel afscherming aan uit het westen. Hmmm, als ik nog 2 bellen heb ga ik het halen. Derde keerpunt geen punt en op naar Bourtange. Gelukkig nog een bel en samen met een buizerd haalde ik wolkenbasis. Omdat het afgeschermd werd, ging de bel niet verder dan 1000 meter. En daarmee zou ik het net wel of net niet halen... Ik besloot het er toch op te wagen. Ik kon het niet meer melden, want mijn radio deed het niet meer. En door zuinig te vliegen, nog 1 keer in een klein beetje te draaien haalde ik het ruimschoots! Juichend kwam ik als laatste (6e) over de goallijn, maar was inmiddels zo ontzettend moe, pijn in alle spieren dat mijn landingscircuit nergens meer op leek. Maar ik had het gehaald! In totaal 4:20 gevlogen, over de taak 3:16. Joepie. Ik kan toch vlakland vliegen!!!! En het allerleukste is nog het enthousiasme waarmee ik onthaald werd, wat is op goal komen toch super!!!!

Dag 2, wie er wel vlogen

Hoewel er dus geen taak was, was er wel vermaak voor de dolly jongens!

Dag 2

Zoals voorspeld, begint het om 12.00 uur vreselijk te onweren, waaien en er valt een ruime hoeveelheid water naar beneden. In de kantine wordt de taak al uitgezet door Koos, Martin en Rob. We hopen op een taak rond 3 uur.
Hoewel de bui zoals voorspeld braaf om 3 uur met hagel en windstoten over komt zetten en iedereen naar de hangaar vlucht, blijft de weers- verbetering met wolken- straten uit. Rond 5 uur willen Alfons en Koos nog een vluchtje maken maar de crosswind gooit roet in het eten. Hopelijk is het morgen beter.

NK slepen dag 1

De weers- voorspel- lingen voor Hemel- vaart zien er goed genoeg uit om de wedstrijd door te laten gaan. Dus bepakt en bezakt met 4 kids woensdag avond al op weg. Maxime heeft haar vriendin Melanie meegenomen en zijn van plan op de fiets Stadskanaal te gaan ontdekken.
Donderdagochtend ziet het er aardig uit, maar Martin weet te vertellen dat de wind rond 12 uur gaat draaien naar het westen en inderdaad, tegen de tijd dat we willen gaan, doet ook de wind wat het moet doen.
Er is even wat gedoe over piloten die geen skits of wielen hebben en gelukkig wordt een startverbod voorkomen doordat andere piloten nog reserve materiaal bij zich hebben. Zou toch jammer zijn geweest…
Faber en Wessel zijn officiele vrijwilligers en helpen met het ophalen en brengen van de dolly's. En dat doen ze razend snel en goed!
Er wordt een taak uitgezet naar Westerholt (D) van 41 km. Ik start als 4^e en inmiddels ziet de lucht er wel wat dreigend uit in het westen en trekt de boel dicht. Toch kan ik boven blijven op matige thermiek. Ik laat me met een groepje meedriften Duitsland in. Als ik Harry op een bepaald moment tegenkom, vlieg ik met hem mee, maar ik had toch net die ene bel moeten pakken… Nog even over de windmolens heen en dan sta ik aan de grond. Ook de wind begint dan aan te trekken, maar regen blijft uit. Ik ben helaas geland in een gebied waar mijn telefoon de zendmasten niet kan vinden. Hmmm. Ik lift mee met een vriendelijke Duitser naar een wegrestaurant in Rhede waar ik ouderwets kan bellen en aangenaam kan wachten tot ik weer opgehaald wordt door onze gelegenheidschauffeur Gert-Jan. Ook Koos en Tanno zijn niet veel verder gekomen dan ik, zo’n 15 km, maar Paul staat wel veel dichter bij goal. De dagwinnaar is Gijs die goal bijna gehaald heeft!

Een wedstrijd zonder taken

Nadat de eerste taak geannulleerd is, is het dan ook voor de rest van de week gedaan. Geen enkele dag is het weer goed genoeg om een taak te stellen door regen en overontwikkeling. Het is zelfs niet goed genoeg om dan zelf maar een beetje te vliegen. We gaan voor het einde van de wedstrijd al naar huis. Of ik volgend jaar terug kom? Ik moet er nog eens goed over nadenken. Zo goed vond ik het niet georganiseerd. Wel jammer, want het is wel leuk met het clubje meiden, maar die zijn er ook wel op andere wedstrijden.

Eerste vliegdag

Het is allemaal wat onduidelijk, maar we melden ons toch maar om 8 uur bij de gondel naar de Tegelberg. Daar liggen al zeker 15 rigids, maar omdat niemand aanstalte maakt om met de eerste gondel mee te gaan, staan we om half 9 dan ook met Ute samen om de berg. Een prachtig uitzicht over de vallei waar hele lage bewolking (van de bui van gisteren) ligt. Eerst maar koffie en dan volgens het lijstje opbouwen. Ik moet nog wat naar achteren volgens het lijstje. En als we helemaal opgebouwd staan, rara, is er een nieuw lijstje waarop staat dat ik als eerste moet starten! Nou is de Tegelberg een krappe opbouwplek, dus ik kan op dat moment met geen mogelijkheid naar voren zonder een hoop gedoe. Ik doe mijn beklag bij John (steward van de CIVL) en samen spreken we onze meet director Dieter erop aan. Die vindt het flauwekul, want de regels dit en de regels dat (mijn nekharen staan overeind) maar als wij dames het er over eens zijn, nou dan vooruit. Niemand die het raar vindt om gewoon te starten zoals we staan, dus dat moet goed gaan.

De hele tijd staan we lekker in het zonnetje maar met de wind behoorlijk van achter. Ondertussen trekt de bewolking op en staan we dus boven in de mist. Dan staat de wind behoorlijk van voor en is het koud.

We hebben een briefing. Eerder genoemde Dieter stelt zich voor als parapanter maar hij heeft eerder 3 deltawedstrijden georganiseerd, dus dat moet goed komen. Er volgt een heel verhaal over sprogs en hoe we allemaal de klos zijn als alsnog bij de landing blijkt dat onze sprogs door wind of zon anders zijn gaan staan. Welke penalties we allemaal kunnen krijgen en hoe dat toch allemaal zo goed in de local regulations is omschreven. Weer jeuk dus. Dan moeten er taakcommissies worden samengesteld, of voorgesteld want dat blijkt al gebeurd, en een safetycommittee. Wat een gedoe. Ik meld me aan, want dan weet je tenminste wat de taak is (altijd handig om te doen) en bovendien heb ik wel iets met veiligheid. Als we er dan 2 hebben, blijkt dat we er toch 3 moeten hebben en moeizaam worden er voor zowel de rigids als ons committees samengesteld. Dan blijkt dat Dieter wil dat we op de safety frequentie gaan vliegen. Ja, hallo, zo werkt dat niet. Nee, kan niet anders want Dieter heeft geen andere radio. Gelukkig wijst iedereen hem erop dat dit volslagen belachelijk is en een probleem van de organisatie en niet van ons. Een rare vent die bij alles wat we durven te zeggen zich meteen aangevallen voelt.

In ieder geval is het nog niet startbaar.

Maar weer koffie met mijn inmiddels samengestelde team van 2 engelse dames, Kathleen en Genny en de colombiaanse Claudia die helaas geen radio heeft. Wachten, wachten, wachten. Dan lijkt het erop dat de rigids een taak hebben. Er is helaas geen kaart beschikbaar in eerste instantie en Dieter merkt geergerd op dat wij toch maar alle keerpunten uit ons hoofd moeten kennen. Het blijft allemaal wat kregelig en het helpt de sfeer niet. Er komt een kaart.

Het weer ziet er niet al te jovel uit en de wind is rustig geworden. De rigids starten binnen 30 minuten van de berg, dus dat gaat rap. Het gaat alleen niet erg omhoog en ondertussen lijkt het alsof het regenfront dichterbij komt. Corinna zegt dat ze liever niet gaat vliegen, maar er wordt toch maar gestart. Het gaat nauwelijks omhoog. Dan sta ik ergens als 3e en Monique start om vervolgens 20 meter lager door in de bosjes te landen. Alles OK, toestel kapot, iedereen geschrokken en Dieter doet zijn best om ons op te jagen. Achter mij staan Genny en Regina, onze safety committee en ik zeg dat ik het niet zie zitten. Dieter weer boos kijkend, maar ik trek me er niks van aan. Katheen is wel gestart maar Regina hoort uit de lucht dat het al regent. We besluiten de boel stil te leggen. Nogmaals ergernis dat de dames de taak stoppen maar de rigids mogen gewoon doorvliegen. Ik vind het belachelijk en bouw af. En even later horen we het onweren en regent het volop. Ik ben blij dat ik heb doorgezet en ga lekker naar beneden. De eerste dag is dus gecancelled.

Pre-WK Dames Tegelberg

We zijn zaterdagmiddag aangekomen voor de Pre-WK op een voor mij totaal nieuwe locatie. Zeg maar het einde van Duitsland en dan vol met romantische kasteeltjes aan de voet van de Alpen. Natuurlijk meteen naar boven met de gondel (er kunnen dan 3 toestellen mee op het dak, dat wordt nog wat als de wedstrijd gaat beginnen...) en na even gewacht te hebben toch nog een heerlijke vlucht van 2 uur gemaakt. Wel af en toe behoorlijk bokkig door de menging van de noord/oost wind op lage hoogte en de zuidwind die van over de Alpen aan kwam zetten. Samen met Rob nog een stukje naar het oosten gevlogen, maar we wilden toch graag op het officiele landingsveld landen.
Omdat het er de komende dagen niet van gaat komen, toch maar even goed rondkeken boven de prachtige kasteeltjes met de vele torentjes.
's Avonds zijn we overvallen door een heftige storm als gevolg van overontwikkeling en konden we nog een luifel van een camper redden.

Vandaag ook nog een leuke vlucht gemaakt nadat de prijzen voor de Duitse kampioenschappen uitgedeeld waren. Corinne had 3 medailles, dus het wordt bij ons vast een uitgemaakte zaak. Ze vliegt keigoed.

Rond vier uur begon de inschrijving en daarvoor moest ik eerst mijn sprogs laten meten. In een slakketempo werden er wel 4 toestellen in anderhalf uur gemeten. Wat een drama. Maar ik mocht in ieder geval met een pietepeuterige marge op weg naar de definitieve inschrijving. Andere dames moesten eerst hun sprogs nog omhoog draaien voordat ze verder konden. Morgen start de wedstrijd, hopelijk zit het weer mee.