Zie hier het filmpje van de prijsuitreiking
Koos mag 2 prijzen mee naar huis nemen:
Nederlands Kampioen Berg voor de vijfde keer!
Dutch Open 2e prijs
Ikzelf mag - geheel verwacht - de prijs van beste vrouw meenemen (er deden immers geen andere mee) maar ben meer tevreden met mijn plek als 10e Nederlander.
Een mooie wedstrijd.
vrijdag 8 augustus 2008
Taak 3 en 2 rustdagen
Taak 3, dinsdag 6 augustusDeze taak is vergelijkbaar met een eerdere Nederlandse taak, taak 6, waar ik onder Pic de Bure uitzak. Eerst gaan we 14 km naar het zuiden Le Vieux Noyers, daarna zo'n 30 naar het noorden bij Le Beaume, daarna weer naar het oosten bij Pic de Bure dus. Koos haalt als derde goal, hij moest nog via de Hongrie naar de camping. Ik moet met 81 km genoegen nemen omdat ik net niet genoeg hoogte heb om over de Ceusse te gaan en dus onderaan moet parkeren.
Inmiddels merk ik wel dat ik echt met wat minder wedstrijd drang vlieg. Wel sneller gevlogen dus geleerd van de afgelopen dagen.
Vervolgens hebben we een dag regen en bezoeken het chateau van Tallard, wel aardig en doen een rondje Lac de Serre Poncon met Timothy. Erg mooi rondom het meer.
Helaas vandaag vrijdag 8 augustus een dag met wind, veel wind. Pech dus wel. Weer niet vliegen en maar wat anders doen.
We besluiten om deze dag die in ieder geval droog en zonnig is, te besteden aan de Via Ferrata met Eppo. Deze bevindt zich bij La Motte du Caire tot een hoogte van 1100 m. Dit is achteraf gezien een behoorlijk spannende klim een berg op, vaak recht om hoog of soms zelfs zodanig dat je helemaal niets onder je hebt. We krijgen tuigjes en instructie met je zekert je zelf met 2 carribiners aan een staalkabel. Ik vind het heel erg leuk en uitdagend om te doen. Later in de parcours is er een hangbrug over een gapend gat heen. We zijn zo'n 3 uur onderweg om het grootste gedeelte af te leggen.
De foto van mij is genomen boven de hangbrug.
We besluiten om deze dag die in ieder geval droog en zonnig is, te besteden aan de Via Ferrata met Eppo. Deze bevindt zich bij La Motte du Caire tot een hoogte van 1100 m. Dit is achteraf gezien een behoorlijk spannende klim een berg op, vaak recht om hoog of soms zelfs zodanig dat je helemaal niets onder je hebt. We krijgen tuigjes en instructie met je zekert je zelf met 2 carribiners aan een staalkabel. Ik vind het heel erg leuk en uitdagend om te doen. Later in de parcours is er een hangbrug over een gapend gat heen. We zijn zo'n 3 uur onderweg om het grootste gedeelte af te leggen.
De foto van mij is genomen boven de hangbrug. woensdag 6 augustus 2008
UK Nationals 1e en 2e taak
Blij verrast ben ik als ineens Timothy voor me staat, 2 dagen eerder dan verwacht! Wat een goed weerzien. Hij is deze dag bezig met settelen en wij gaan de Chabre op voor een taak van 110 km. Eerst naar keerpunt 34, in het noorden, dan via de Ajour naar 39 in het oosten, Sisteron in het zuiden en terug naar de camping. Omdat de druk er wel wat vanaf is besluiten Koos en ik om samen te vliegen zodat ik daarvan kan leren. Helaas doet mijn radio het voor de zoveelste keer niet en moeten we met gebaren in de lucht communiceren. Dat gaat verrassend goed! We speren naar de Beaumont waar het goed om hoog gaat en ik vlieg mooi achter Koos naar keerpunt 1. Als we goede hoogte hebben gaan we naar de Ajour waar we weer hoogte pakken en met de gaggle mee gaan naar het oosten. Bij Pic de Crigne vliegt Koos gewoon verder (wat ik dus nooit zou doen met die hoogte en waar ik dus later spijt van krijg) en steken over naar Tete de Boursie. Daar kom ik net op ridge hoogte aan en Koos vliegt door dus ik achter hem aan en verlaat een kleine belletje. We moeten uiteindelijk het dal in en we zakken uit. Ik ga als eerste landen en kies een groot veld uit. Als ik over het veld vlieg merk ik dat ik keihard ga en een ongelooflijke grondsnelheid heb waar ik behoorlijk van schrik want het einde van het veld is in zicht. Ik wijk uit voor een geparkeerde container, ga over 1 en nog 1 hekje heen het volgende veld in, laag onder de hoogspanning door, ga voor volle weerstand en zet mijn t
enen in het veld, wielen op de grond en sta uiteindelijk zo’n 50 meter voor de bomen stil. Eerst dacht ik dat ik rugwind had, later zag ik dat ik mijn VG vol had staan! Stom dus. Iets wat me wel eens eerder is overkomen en niet handig is bij een iets aflopend veld! Dus neem ik me voor een nieuwe routine te hebben bij de landing, eerst de VG eraf en daarna rits open. (Inmiddels kan ik zeggen dat het werkt). Boos op mezelf moet ik ook nog toezien hoe Koos toch nog een belletje pakt en uiteindelijk naar goal vliegt. Grrr.
Dag 2, wachten
We gaan vanwege de harde wind naar Aspres en moeten de hele middag wachten want het wordt maar niet beter. Eerst wachten op de lage start, daarna opbouwen op de hoge, het window wordt steeds verschoven en we kijken allemaal naar de meest prachtige wolken. Wel leuk is dat we ons huisje bij ons hebben dus ook Jemaila kunnen we van verse thee voorzien. Uiteindelijk wordt de taak toch afgeblazen en Koos vliegt zijn nieuw afgestelde vleugel (geleend van Gerolf) naar het vliegveld bij Aspres. Op de terugweg helaas een lekke band en op de camping een barbecue bij Phil en Jeff.
Dag 3, wat wordt het vandaag?
Omdat de voorspellingen voor wat betreft de wind wat ongunstig lijken, gaan we niet meteen de berg op. Na een verhaaltje van Gerolf over sprogs en zo, besluiten we eerst naar de Gorge de la Meouge te gaan om te gaan zwemmen, voordat we de berg op gaan. We komen dan ook verfrist net na de briefing aan en starten behoorlijk laat. De wind is straf en boven verwaaien de bellen. Een taak van 75 km naar het zuiden met een zigzag door de versc
hillende valleien. Bij de start is het moeilijk door de grens van 2000 m te komen, maar uiteindelijk lukt het toch. We steken bij La Platte over naar La Gache en vinden halverwege de vallei nog een bel. Ik zou graag hoger gaan maar volgens Koos halen we het met 2100 m, dus vlieg ik verder. Bij de bergrug staat de wind er cross op en na het keerpunt zijn we elkaar eerst kwijt. Koos blijkt al verder te zijn gevlogen en ik heb moeite tegen de wind in te komen. De oversteek over Sisteron is prachtig maar er staat een harde wind tussen de bergruggen. Ik kan geen aansluiting vinden bij de bel waar Koos omhoog gaat en moet zuidelijk van Sisteron bij een vriendelijke Atos piloot en een Algerijnse boer landen.
Koos is net na Malaijai op het plateau geland tussen de lavendelvelden. Van Timothy krijg ik een heerlijke ontspannende massage die ik voor de mooie dag van morgen hard nodig zal hebben.
enen in het veld, wielen op de grond en sta uiteindelijk zo’n 50 meter voor de bomen stil. Eerst dacht ik dat ik rugwind had, later zag ik dat ik mijn VG vol had staan! Stom dus. Iets wat me wel eens eerder is overkomen en niet handig is bij een iets aflopend veld! Dus neem ik me voor een nieuwe routine te hebben bij de landing, eerst de VG eraf en daarna rits open. (Inmiddels kan ik zeggen dat het werkt). Boos op mezelf moet ik ook nog toezien hoe Koos toch nog een belletje pakt en uiteindelijk naar goal vliegt. Grrr.Dag 2, wachten
We gaan vanwege de harde wind naar Aspres en moeten de hele middag wachten want het wordt maar niet beter. Eerst wachten op de lage start, daarna opbouwen op de hoge, het window wordt steeds verschoven en we kijken allemaal naar de meest prachtige wolken. Wel leuk is dat we ons huisje bij ons hebben dus ook Jemaila kunnen we van verse thee voorzien. Uiteindelijk wordt de taak toch afgeblazen en Koos vliegt zijn nieuw afgestelde vleugel (geleend van Gerolf) naar het vliegveld bij Aspres. Op de terugweg helaas een lekke band en op de camping een barbecue bij Phil en Jeff.
Dag 3, wat wordt het vandaag?
Omdat de voorspellingen voor wat betreft de wind wat ongunstig lijken, gaan we niet meteen de berg op. Na een verhaaltje van Gerolf over sprogs en zo, besluiten we eerst naar de Gorge de la Meouge te gaan om te gaan zwemmen, voordat we de berg op gaan. We komen dan ook verfrist net na de briefing aan en starten behoorlijk laat. De wind is straf en boven verwaaien de bellen. Een taak van 75 km naar het zuiden met een zigzag door de versc
hillende valleien. Bij de start is het moeilijk door de grens van 2000 m te komen, maar uiteindelijk lukt het toch. We steken bij La Platte over naar La Gache en vinden halverwege de vallei nog een bel. Ik zou graag hoger gaan maar volgens Koos halen we het met 2100 m, dus vlieg ik verder. Bij de bergrug staat de wind er cross op en na het keerpunt zijn we elkaar eerst kwijt. Koos blijkt al verder te zijn gevlogen en ik heb moeite tegen de wind in te komen. De oversteek over Sisteron is prachtig maar er staat een harde wind tussen de bergruggen. Ik kan geen aansluiting vinden bij de bel waar Koos omhoog gaat en moet zuidelijk van Sisteron bij een vriendelijke Atos piloot en een Algerijnse boer landen.Koos is net na Malaijai op het plateau geland tussen de lavendelvelden. Van Timothy krijg ik een heerlijke ontspannende massage die ik voor de mooie dag van morgen hard nodig zal hebben.
De laatste dag van het NK.
Na de rustdag die we gezellig met Jemaila en Gary in Digne-les-Bains hebben doorgebracht met 2 keer een bezoek aan de Decathlon ;-), vliegen we de laatste dag nog een taak van 122 km. Eerst naar het noorden, vervolgens naar een dorpje aan de voet van Pic de Bure, daarna naar Sisteron en vervolgens naar de camping. Hoewel onze meet director liever een kortere taak had gewild, gaan we toch op weg.
Ik haal snel het eerste keerpunt, maar kom te laag bij keerpunt 2 aan. Als blijkt dat ook de batterijen van mijn GPS/vario het gaan opgeven, besluit ik om – als het niet lukt boven Pic de Bure te komen – te gaan landen. En dat gebeurt dan ook. Het is echter voldoende om in de top tien van de Nederlanders te komen, wat ook mijn doel was bij dit NK, dus ik kijk tevreden terug op de wedstrijd.
Koos vliegt naar goal en verzekert zichzelf voor de vijfde keer op rij van Nederlands Kampioen Berg en tweede in het overall klassement. Hij gaat dan ook met 2 prijzen naar huis, ik met 1, beste vrouw, maar dat wist ik natuurlijk al toen ik had gezien dat er geen andere dames mee zouden vliegen.
De prijsuitreiking doet Harm weer met veel humor en de avond eindigt gezellig als ook Flip en Yvonne ineens op de camping verschijnen.
Zie hier het filmpje.
Ik haal snel het eerste keerpunt, maar kom te laag bij keerpunt 2 aan. Als blijkt dat ook de batterijen van mijn GPS/vario het gaan opgeven, besluit ik om – als het niet lukt boven Pic de Bure te komen – te gaan landen. En dat gebeurt dan ook. Het is echter voldoende om in de top tien van de Nederlanders te komen, wat ook mijn doel was bij dit NK, dus ik kijk tevreden terug op de wedstrijd.
Koos vliegt naar goal en verzekert zichzelf voor de vijfde keer op rij van Nederlands Kampioen Berg en tweede in het overall klassement. Hij gaat dan ook met 2 prijzen naar huis, ik met 1, beste vrouw, maar dat wist ik natuurlijk al toen ik had gezien dat er geen andere dames mee zouden vliegen.
De prijsuitreiking doet Harm weer met veel humor en de avond eindigt gezellig als ook Flip en Yvonne ineens op de camping verschijnen.
Zie hier het filmpje.
vrijdag 1 augustus 2008
Taak 6 Chabre
Hier zie je Koos voor de zoveelste dag mijn vleugeltje naar boven dragen om mijn vermoeide gewrichten te ontzien. 
Vandaag zou het een fantastische dag worden! De koningstaak moest uitgezet en na lang beraad (het weer zou pas later beter worden dus dat was niet erg) perste de taakcommissie met goedkeuring van de safety commissie er een taak van 137 km uit. Eerst 18 km vanaf de Chabre naar het westen naar Colle de la Trappe, dan meer dan 50 naar het noord oosten wederom Pic de Bure en recht naar het zuiden naar Le Vieux Noyers en daarna naar de camping. Rond kwart over een kwamen de eerste wolkjes dus het zag er goed uit. Wat een tegenvaller! Boven komen bij start was niet het probleem maar onderweg naar het eerste keerpunt werd meteen duidelijk dat er aanzienlijk meer wind uit het westen stond dan voorspeld was. Dus het was vechten tegen de wind in. Vlak voor Col St. Jean had ik wel steeds hoogte, maar ik werd door de wind naar het oosten weggezet zodat ik op weg naar het keerpunt steeds weer al die hoogte verloor :-( Koos wilde al weer samen verder vliegen, maar ik moest toch echt nog naar het keerpunt. Jammer, het was een mooie gelegenheid om samen te vliegen.
Na 3 keer proberen een laatste poging om de laatste 5 km naar het keerpunt af te leggen. Ik scheurde over de ridge en zodra ik het keerpunt had ging ik zo snel mogelijk weer terug. Ik kwam ruim onder ridgehoogte aan en er zat wel wat, maar het hield geen stand. Harde, felle en vooral turbulente bellen.
Ik zag een drietal delta's iets verderop draaien en besloot wat ik had aan minimale lift achter te laten om daar mijn geluk te proberen. Erik vloog er ook en samen misten we de aansluiting en daarmee de kans om verder te vliegen. We probeerden nog bij de ridge wat te pakken maar toen we in een soort wasmachine die op centrifugeren stond terecht kwamen, gaven we het snel op. Erik ging landen en ik dacht: dat wordt in ieder geval gezellig wachten. Maar ik vloog in een klein belletje en aangezien er nog landingsterreinen waren, waagde ik het erop. Maar 5 minuten later moest ik het toch opgeven. Ik durfde niet over het on-landbare gebied te vliegen en zette hem veilig aan de grond.
Zie hier voor mijn beperkte - slechts 23 km - vlucht.
Het filmpje van vandaag kun je hier zien.
Op vrijdag wordt niet gevlogen vanwege heftig onweer dat verwacht wordt. Maar ik moet toch een nieuwe zonnebril kopen, want die ben ik immers kwijt dus dat wordt weer naar de Decathlon!
Vandaag zou het een fantastische dag worden! De koningstaak moest uitgezet en na lang beraad (het weer zou pas later beter worden dus dat was niet erg) perste de taakcommissie met goedkeuring van de safety commissie er een taak van 137 km uit. Eerst 18 km vanaf de Chabre naar het westen naar Colle de la Trappe, dan meer dan 50 naar het noord oosten wederom Pic de Bure en recht naar het zuiden naar Le Vieux Noyers en daarna naar de camping. Rond kwart over een kwamen de eerste wolkjes dus het zag er goed uit. Wat een tegenvaller! Boven komen bij start was niet het probleem maar onderweg naar het eerste keerpunt werd meteen duidelijk dat er aanzienlijk meer wind uit het westen stond dan voorspeld was. Dus het was vechten tegen de wind in. Vlak voor Col St. Jean had ik wel steeds hoogte, maar ik werd door de wind naar het oosten weggezet zodat ik op weg naar het keerpunt steeds weer al die hoogte verloor :-( Koos wilde al weer samen verder vliegen, maar ik moest toch echt nog naar het keerpunt. Jammer, het was een mooie gelegenheid om samen te vliegen.
Na 3 keer proberen een laatste poging om de laatste 5 km naar het keerpunt af te leggen. Ik scheurde over de ridge en zodra ik het keerpunt had ging ik zo snel mogelijk weer terug. Ik kwam ruim onder ridgehoogte aan en er zat wel wat, maar het hield geen stand. Harde, felle en vooral turbulente bellen.
Ik zag een drietal delta's iets verderop draaien en besloot wat ik had aan minimale lift achter te laten om daar mijn geluk te proberen. Erik vloog er ook en samen misten we de aansluiting en daarmee de kans om verder te vliegen. We probeerden nog bij de ridge wat te pakken maar toen we in een soort wasmachine die op centrifugeren stond terecht kwamen, gaven we het snel op. Erik ging landen en ik dacht: dat wordt in ieder geval gezellig wachten. Maar ik vloog in een klein belletje en aangezien er nog landingsterreinen waren, waagde ik het erop. Maar 5 minuten later moest ik het toch opgeven. Ik durfde niet over het on-landbare gebied te vliegen en zette hem veilig aan de grond.
Zie hier voor mijn beperkte - slechts 23 km - vlucht.
Het filmpje van vandaag kun je hier zien.
Op vrijdag wordt niet gevlogen vanwege heftig onweer dat verwacht wordt. Maar ik moet toch een nieuwe zonnebril kopen, want die ben ik immers kwijt dus dat wordt weer naar de Decathlon!
Abonneren op:
Posts (Atom)
