Zondag 15 maart is de eerste vlucht met het kernteam. Dit seizoen staat in het teken van 2 passies: coachen en vliegen. We hebben al een teambuildingdag, individuele coachingsessies, een KNVVL dag en een concentratie avond met Rico Schuijers achter de rug. Nu eerst maar eens vliegen. Toegegeven, het is inmiddels 2 jaar geleden dat ik op Langevelderslag stond. Even doorademen en dan heerlijk rustig soaren als een meeuw. Met Koos tot aan Zandvoort geweest, maar de herinnering van jaren geleden, dat ik daar ooit eens uitzakte (en loop dan maar eens terug met windkracht 5 en een vleugel op je nek!) maakte dat ik het rustig aan deed. Na ca. 1,5 uur wilde ik wel landen. Ik had 3 pogingen nodig om te landen, en was blij dat ik aan de grond stond. Iedereen kwam achter elkaar binnen en als laatste was Andre aan de beurt. Hij maakte een prima landing na een aantal pogingen en wilde nog een keer starten. Helaas liep die landing minder goed af en moest hij met een gebroken arm constateren dat het vliegen er voorlopig niet meer inzat. Ontzettend balen voor Andre. Hopelijk kan hij van de zomer nog het NK vliegen. Ik zelf heb vreselijke spierpijn van het vliegen en niet rekken en strekken na de vlucht. Helaas had ik wat anders aan mijn hoofd. 
In september vinden dan uiteindelijk toch de sleepkampioen-schappen plaats. Door omstandigheden konden deze niet doorgaan met Hemelvaart. Nu hebben we uiteindelijk 3 taken (niet de aller beste) maar toch lekker gevlogen. Voor mij voldoende voor een 10e overall plaats bij de NK!
Het is al weer even geleden, maar de UK Nationals heb ik met een prachtige vlucht afgesloten! We hadden een taak naar Puimousson in het zuiden en daar waar ik steeds bij Sisteron was gestrand, kon ik die dag de sprong wagen. Na een heel stuk alleen gevlogen te hebben kreeg ik aansluiting bij een aantal gaggles die achter elkaar aan naar het zuiden trokken. Steeds in groepjes van 5-6 vleugels, dicht op elkaar, vlogen we verder. Het was werkelijk fantastisch! Toen we op het plateau aankwamen, werden de omstandigheden steeds zwakker. Inmiddels had ik al weer enkele uren gevlogen en was ik niet meer scherp. In plaats van me te focussen op het pijltje, richtte ik me op de toestellen die blijkbaar al op goal stonden en moest 500 m voor goal landen. Waarschijnlijk had ik het wel kunnen halen, als ik niet afgeleid was geraakt. Jammer, maar die mooie vlucht konden ze mij niet meer afnemen! De prijsuitreiking hebben we niet meer afgewacht. Een gezellige wedstrijd, maar organisatie: niet zo fantastisch.
