Het wordt vandaag de mooiste dag van de wedstrijd worden en dat is tot nu toe wel waar. Vliegtechnisch dan. Wolkenbasis tot wel 3500 m en goede bellen. Een taak van 196 km naar een schitterende ridge. Omhoog kijkend naar de cumulussen heb ik er wel zin in.Voor de briefing begint Gerolf zich nog wat aan te stellen tegen Flip, let’s not get silly, omdat hij een verplichte startgate wil voor de eerste 20 (of) 30 toppiloten. Dat is prettig want dan kan hij ze goed in de gaten houden. Maar er is over bepaald door de CIVL dat dat niet gebeurt, dus helaas voor Gerolf. Moet hij toch echt zelf goed blijven vliegen. Later zegt hij er niets meer over, misschien is hij toch tot betere inzichten gekomen.
Dus nadat de strategie besproken is ga ik me op tijd klaar maken. Je kent dat wel: laatste spullen in je harnas, rok uit en broek aan, t-shirt en meerdere truien en tot slot slippers uit en schoenen aan. Ik duw altijd mijn veters in mijn schoenen zodat ik er niet over kan struikelen… safety first! En ineens denk ik: wat voelt mijn vinger raar aan en wat ziet dat topje er gek uit! Koos staat net klaar om de rij in te gaan dus loop ik naar los bomberos. En die nemen meteen actie: misschien wel gebroken! He shit! Kan ik daar mee vliegen? Vraag ik nog terwijl ze een spalk aanmeten. Hmmmm, not very good idea.
Braaf ga ik met Isabelle naar Tremp (bedankt Timothy en Adriaan voor het afbouwen van mijn vleugel), waar ze na 1,5 uur een 2 foto’s tot de conclusie komen dat hij niet gebroken is. Ze plakken mijn sneue ringvinger aan mijn middelvinger en het zal wel overgaan…
Dus naar goal, wat om de hoek is. Daar zien we spectaculaire landingen en volgen op de radio hoe het team het doet. Erik vliegt 144 km en Martin komt net niet over de laatste pukkel. Koos landt als eerste Nederlander gevolgd door Rob die echt geen meter over heeft en tot slot Tanno. Als Koos is verbaasd dat ze me zo weggestuurd hebben, daar moet toch echt meer aan de ‘hand’ zijn. Dus zit ik om half 9 weer bij de eerste hulp. De dokter is eerst wat geïrriteerd dat ik er weer ben want de foto was toch duidelijk! Maar dan vrij snel roept ze toch de chirurg, die gelukkig goed engels spreekt erbij. De pees van de strekspier is afgescheurd. Tja, we kunnen wel en niet opereren en dat kan vanavond nog of morgen… Na kort overleg krijg ik een afspraak voor morgen en gaan we snel terug om wat te eten. Morgen moet ik immers nuchter blijven.
Today is the best day of the competition and so far it is true. Speaking about weatherconditions for flying then. Cloudbase upto 3500m and good thermals. I want to fly. Before the task briefing Gerolg has a silly tantrum because he wants a mandatory startgate for the best 20 (or 30) pilots. As I said, it is a silly tantrum and he must know it because he does not bring the issue up anymore.
So after we have discussed our strategy for the day, I get ready. You know: last stuff in the harnass, skirt out trousers on, t-shirt and several sweaters on and finally I change my shoes. I push the shoestrings into my shoes so I won’t trip over them at launch – safety first. When all of a sudden my finger feels strange and looks even stranger. I go to Koos who is ready to get in line and then go to see los bomberos who think it might be broken! Oh shit! Can I fly with that? I ask as they put a splint on my finger. Hmmmmm, not a very good idea.
So I leave for Tremp with Isabelle (thanks Timothy and Adriaan for taking care of my glider), where they come to the conclusion after 1,5 hrs and 2 photo’s that it isn’t broken. So they tape my silly ring finger to my middlefinger and tell me that it will get better soon.
We go to goal to see some spectaculair landings and follow on the radio how the team is doing. Erik flies 144 km, and Martin just doesn’t make goal. Koos is first Dutchie in goal followed by Rob how really has no altitude left when crossing the goalline. And finally Tanno lands. Koos is surprised to hear that they just sent me away, there must be more to it! So at half past 8 I’m back at first aid. The doctor is a bit upset at first because I’m back and the photo was pretty clear! But then she calls the surgeon quite quickly who luckily speaks English. The tendon for flexing my finger was torn of. Well, we can and can’t operate and that we can do tonight or tomorrow…. I opt for tomorrow and we go back quickly so I can eat something as I have to stay sober the next day. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten