Het wordt zo’n echte Chabre dag. De wind varieert tussen noord via west naar zuid met kans op dustdevils. Iedereen zet gelukkig zijn toestel aan de daarvoor bestemde kabels… behalve Paul, die na het checken van zijn toestel vergeten was hem opnieuw aan te haken en IK omdat Koos met mijn hangband bezig was. Ineens een hoop lawaai en de vleugel van Paul gaat zeker 4 keer over de kop, net achter het toestel van Koos! In een vlaag van verstandsverbijstering wil ik het toeste
l van Paul vastpakken en bedenk net op tijd dat ik dan mee ga in de dustdevil wanneer vervolgens mijn toestel begint te draaien! Koos pakt het meteen beet en op de neus draait hij een gewelddadig rondje waarschijnlijk tegen mijn bovenarm en been aan. Au, maar dat merk je pas later. Het is net zo snel weer voorbij als het begonnen is en de schade aan het toestel van Paul ziet er serieus uit. Een gat in zijn bovendoek en de leadingedge behoorlijk gehavend. Mijn toestel is er beter vanaf gekomen; een beschadigde neuskap en een paar krasjes op de leadingedges. De schrik is zoals gebruikelijk groter!
Dus: zo snel mogelijk de berg af. Koos en Joost zijn snel vertrokken, ik moet echt wachten op een goed startmoment. Ik hou mijn neushoek (zoals op de foto te zien is) veel te hoog maar kom er mee weg. Ik vlieg met het nieuwe harnas en moet vreselijk wennen aan het minder stabiele gevoel en worstel wat met de rits en in de haast van het starten blijk ik de gesp voor niet gesloten te hebben. Eerst de rits zo ver mogelijk dicht en zodra het kan de gesp dicht geklikt. Pffft, dat vliegt iets ontspannender.
Het is snel naar wolkenbasis en dan naar keerpunt 1, ten oosten van Aspres. Ik merk dat ik mogelijk te laag hang en moet mezelf als het ware de hele tijd oprichten wat doodvermoeiend is en maakt dat ik bij turbulentie met moeite de klappen kan opvangen. Ik kom gemakkelijk bij St. Genis aan om op wolkenbasis (2900 m) door te gaan naar de Ajour. Koos en Joost kan ik niet bijhouden en vlieg alleen verder naar keerpunt 1. Ook daar gaat het vrij makkelijk. Als je eenmaal voorbij de 1700 m bent worden de bellen rustiger en harder. Ik besluit via de Ajour terug te gaan op weg naar keerpunt 2 (Sisteron) maar de vermoeidheid en pijn in mijn schoudersbladen is vreselijk. Bij de Ajour maak ik een foute beslissing door niet door te zoeken waar een ridgid hoogte pakt en ik ben lang bezig om te krabben en te schrapen voor de berg op zo’n 1400 m, erg oncomfortabel. Maar ik weet dat ik geen keuze heb: wegvliegen betekent met 99% zekerheid uitzakken en geduldig blijven zoeken wellicht een nieuwe bel. Eindelijk heb ik er 1 gevonden die me met hangen en wurgen naar wolkenbasis brengt en ik besluit om rechtstreeks naar de camping te gaan en de taak niet uit te vliegen. Eerst dat harnas nakijken en dan weer proberen. Als ik boven de camping hang zie ik Joost en Koos met topsnelheid laag binnen scheuren vanaf keerpunt 3 (Noyers), een prachtig gezicht!
Ik maak gelukkig een perfecte landing op mijn voetjes en later besluiten we de hangloop een lus te geven zodat ik iets hoger hang. Met 42 km nog een 12e plaats. Morgen weer proberen.
’s Avonds is de inschrijving van de NK berg. Gezellig, allemaal bekende gezichten!
l van Paul vastpakken en bedenk net op tijd dat ik dan mee ga in de dustdevil wanneer vervolgens mijn toestel begint te draaien! Koos pakt het meteen beet en op de neus draait hij een gewelddadig rondje waarschijnlijk tegen mijn bovenarm en been aan. Au, maar dat merk je pas later. Het is net zo snel weer voorbij als het begonnen is en de schade aan het toestel van Paul ziet er serieus uit. Een gat in zijn bovendoek en de leadingedge behoorlijk gehavend. Mijn toestel is er beter vanaf gekomen; een beschadigde neuskap en een paar krasjes op de leadingedges. De schrik is zoals gebruikelijk groter!Dus: zo snel mogelijk de berg af. Koos en Joost zijn snel vertrokken, ik moet echt wachten op een goed startmoment. Ik hou mijn neushoek (zoals op de foto te zien is) veel te hoog maar kom er mee weg. Ik vlieg met het nieuwe harnas en moet vreselijk wennen aan het minder stabiele gevoel en worstel wat met de rits en in de haast van het starten blijk ik de gesp voor niet gesloten te hebben. Eerst de rits zo ver mogelijk dicht en zodra het kan de gesp dicht geklikt. Pffft, dat vliegt iets ontspannender.
Het is snel naar wolkenbasis en dan naar keerpunt 1, ten oosten van Aspres. Ik merk dat ik mogelijk te laag hang en moet mezelf als het ware de hele tijd oprichten wat doodvermoeiend is en maakt dat ik bij turbulentie met moeite de klappen kan opvangen. Ik kom gemakkelijk bij St. Genis aan om op wolkenbasis (2900 m) door te gaan naar de Ajour. Koos en Joost kan ik niet bijhouden en vlieg alleen verder naar keerpunt 1. Ook daar gaat het vrij makkelijk. Als je eenmaal voorbij de 1700 m bent worden de bellen rustiger en harder. Ik besluit via de Ajour terug te gaan op weg naar keerpunt 2 (Sisteron) maar de vermoeidheid en pijn in mijn schoudersbladen is vreselijk. Bij de Ajour maak ik een foute beslissing door niet door te zoeken waar een ridgid hoogte pakt en ik ben lang bezig om te krabben en te schrapen voor de berg op zo’n 1400 m, erg oncomfortabel. Maar ik weet dat ik geen keuze heb: wegvliegen betekent met 99% zekerheid uitzakken en geduldig blijven zoeken wellicht een nieuwe bel. Eindelijk heb ik er 1 gevonden die me met hangen en wurgen naar wolkenbasis brengt en ik besluit om rechtstreeks naar de camping te gaan en de taak niet uit te vliegen. Eerst dat harnas nakijken en dan weer proberen. Als ik boven de camping hang zie ik Joost en Koos met topsnelheid laag binnen scheuren vanaf keerpunt 3 (Noyers), een prachtig gezicht!
Ik maak gelukkig een perfecte landing op mijn voetjes en later besluiten we de hangloop een lus te geven zodat ik iets hoger hang. Met 42 km nog een 12e plaats. Morgen weer proberen.
’s Avonds is de inschrijving van de NK berg. Gezellig, allemaal bekende gezichten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten