Taak 5 Chabre

Weer naar boven op de Chabre. De verwachting is heel goed, maar dat gebeurt allemaal pas later in de wedstrijd. Ik start en zak vervelend laag uit onder start. Gelukkig is het niet al te druk en gedraagt iedereen zich netjes, zodat ik toch boven kom. Ik wacht op Martin om het derde startgate te pakken om 14.00 uur. Het begin van een hele lange taak.
Het eerste keerpunt is Banne, 28 km naar het noorden. Hoewel ik tussentijds wel wat hoogte moet tanken, kom ik er gemakkelijk aan. Dan steek ik het dal over naar Aspres, maar daar gebeurt net als gisteren weer helemaal niks. Balen. Ik had toch verder naar het noorden achter Aspres langs moeten steken naar het volgende keerpunt. Maarja, dat is achteraf...
Als ik eindelijk weer iets hoogte pak speer ik onmiddellijk naar Pic de Bure, die prachtige berg (zie het FILMPJE) en bereik daar meer dan 3200 meter. Even een filmpje maken en dan verder. Ik moet dan naar de Hongrie in het zuiden en om daar te komen moet ik over een gebied heen dat ik niet ken. Altijd spannend. Ik verlies eerst al mijn prachtige hoogte en krabbel weer van zo'n 1600 meter naar wolkenbasis. Ik vlieg dan samen met Erik en Holger verder naar het zuiden. Ik hoop bij Pic de Crigne hoogte te pakken, maar dat mislukt. Erik probeert het over het zuidelijke dal maar zakt uit. Ik heb me eigenlijk al bij landen neergelegd als ik tussen Tete de Boursier en Pic de Crigne een heel klein belletje raak. Concentratie en radiostilte! Van 1250 meter krabbel ik langzaam omhoog naar 1650 m, maar omdat de bel me erg naar het noorden wegzet en Tete de Boursier daarmee lastiger te bereiken wordt, steek ik toch weg. Eerst alleen soaren langs de bergkam, later eindelijk een rustige bel van +2-3 m/s. Ik pak 2700 m en vlieg naar de Hongrie. Ik verlies wel weer veel hoogte en probeer onder de wolkenstraat te komen wat me gelukkig lukt. Daar ga ik naar 2900 m en dat moet genoeg zijn voor het keerpunt en goal. Koos bevestigt dat ik aan 2100 m boven de Hongrie genoeg moet hebben en ik waag het erop. Met 400 meter over kom ik op goal aan! Als laatste van de dag en na 5 uur, 39 minuten en 43 seconden vliegen. Alles doet zeer, maar het ontvangst op goal maakt het allemaal goed. Een massage bij Heather had ik mezelf beloofd als ik het zou halen, dus het voelt al weer een stuk losser.

Zie HIERvoor mijn vlucht.

Taak 4 Le Chabre

Zie hier het filmpje van gisteren.

Vandaag had ik het liefste een rustdag gehad, net als Frank op de foto maar dan in de gorge, maar het weer zat niet mee ;-).

Dus toch maar de Chabre op voor een vlucht van 105 km. Eerst naar Col St. Jean naar het westen, dan naar een dorpje onder Pic de Bure naar het noord oosten, La Gache in het zuiden en terug naar de camping. Ik wilde starten, maar mijn radio bleef zenden. Dat is vreselijk irritant voor iedereen die meeluistert van ons team Gooow (wat staat voor Get Out Of Our Way!), dus deed ik mijn radio weg. Goede start nadat Rob mijn harnas weer aangepast had en redelijk snel naar boven. Wel spannend, want het was schrapen en dat met 10 piloten in een krap gaggletje is niet leuk!

Ik zat goed hoog en nam het tweede startgate naar het westen. Tussendoor nog een bel en terug naar de startplek om voldoende hoogte te pakken naar keerpunt 2. Bij de Beaumont (berg bij Serres) was het schrapen en pakte ik weer mooi hoogte tot 2600m. Toen ging ik de fout in. Ik stak het dal over en midden in het dal zat een mooie wolk die wel iets deed, maar net niet genoeg. Ik dacht dat ik de bergrug aan het einde van het dal niet zou halen en bleef in het dal op zoek naar lift. Ik kwam steeds lager. Uiteindelijk besloot ik naar het noorden te gaan en op de bergrug van Aspres hoogte te pakken. Helaas. Er zat wel wat maar ik kwam steeds maar niet hoger dan 2000 meter. Ik was moe en besloot het er maar op te wagen. Nog geen 5 km verder stond ik aan de grond. Jammer. Totaal 44 km gevlogen.

Koos kwam verder, maar tot de Hongrie. In totaal zo'n 6-8 piloten op goal. Ik kwam er inmiddels achter dat ik mijn radio in de lucht verloren moet hebben, maar later kreeg ik tot mijn blijde verrassing 2 radios van Heather terug. Blijkbaar was ik zo geconcentreerd geweest bij de start, dat ik het niet gemerkt had.

Op de camping een heerlijk garnalen diner met onze buurman Wouter. Nu nog mijn headset repareren en ik kan er morgen weer tegen aan. Moet wel, want het weer is nog steeds goed.


Klik hier voor het filmpje van vandaag en hier voor mijn vlucht.

De uitslagen zijn te bekijken op http://www.zeilvliegen.nl/.

Taak 3 Le Chabre

De vlucht van gisteren is hier te bekijken. Helaas blijkt achteraf dat ik met slechts DRIE seconden te vroeg ben gestart en dus 15 minuten langer heb gevlogen door dat het eerste startgate telden in plaats van het tweede. Jammer. Maar toch een prachtige vlucht.



Vandaag 28 juli gaan we weer de Chabre op voor naar het zich laat aanzien een schitterende dag. Helaas is al veel ontwikkeling van wolken te zien en blijven we scherp op overontwikkeling. Die komt gelukkig niet. Jammer genoeg valt de kwaliteit van de thermiek vreselijk tegen. Direct na de start vertrekken we voor een taak van iets meer dan 100 km, 28 km naar het westen. Bij de start is het nog goed te doen en gaat het tot zo'n 2200 m maar bij het eerste keerpunt vallen de eersten af als de thermiek uitblijft. Het is een moeilijke dag. Ik zie bij het eerste keerpunt een prachtige wolk en verwacht dus ook stijg, maar helaas. Op 25 km voor het tweede keerpunt heb ik het echt moeilijk. Ik hang onder een bergrug en krabbelen en geduld werkt. Kom je net boven de bergrug uit dan gaat het met +5 regelrecht weer naar boven. Ik vlieg samen met een andere piloot in de richting van het tweede keerpunt en kom weer heel laag te zitten. Na veel zuchten en steunen bereik ik eindelijk weer wolkenbasis en speer naar het tweede keerpunt in de hoop Koos "in te halen". Om geen tijd te verliezen laat ik wat stijg liggen achter Serres en pak eerst het keerpunt. Jammer dan. Ik probeer nog wat bij Serres maar moet landen bij het zweefvliegveld. Gelukkig kan ik met wat Engelse piloten (Bruce en Steve) meerijden om nog net op tijd Koos als derde Nederlander op goal te zien landen. Paul is de vierde en laatste na Andre en Rob. Totaal ongeveer 8 piloten op goal. De meesten zijn bij Serres uitgezakt en met ca. 62 km ben ik niet ontevreden.



Zie hier mijn vlucht.

Taak 2 NK Le Chabre

De massage heeft me goed gedaan en gelukkig mogen we een uur later opstaan. De dag ziet er prima uit en vol goede moed gaan we de Chabre op.
De taak is 94 km. Eerste keerpunt ligt 18 km naar het westen bij Col de la Trappe; daarna naar Noyers in het zuid oosten vlak bij Sisteron; vervolgens naar de Ajour zo’n 30 km naar het noorden en landen bij de camping.
De wind is eerst wat wisselend uit alle richtingen maar rond 1 uur start ik goed en zit snel boven. Het harnas ligt beter maar ik heb nog wat moeite om het dicht te krijgen. Als ook dat gelukt is trek ik met Martin op richting het eerste keerpunt. Ben je eenmaal boven en volg je de wolkenstraten, dan is het goed te doen. Mart en Koos zijn met de eerste gaggle mee en wij volgen iets later. Bij het eerste keerpunt vlieg ik iets door naar een prachtige wolk die me snel weer naar wolkenbasis (2900m) brengt om bij Col St. Jean de vallei naar het zuid oosten over te steken. Op de bergrug pak is snel weer hoogte en ook het tweede keerpunt gaat soepel. Ik steek in een keer naar de Chabre waar ik meteen in een bel van +5 vlieg. Dan via St. Genis naar de Ajour en daar had ik toch meer Harry’s liftlijn moeten volgen. Net over de rand van St. Genis zak ik dramatisch uit tot een hoogte van minder dan 1000 meter en met nog maar 5 km naar goal te gaan weet ik zeker, dat ga ik niet halen. Ik steek direct terug naar St. Genis en krabbel daar onder het verlies van zeker 15 minuten weer omhoog. Als ik op zo’n 1650 m zit maak ik als nog de steek om onder weg toch nog wat lift te krijgen! Op ruime hoogte en na 2 uur en 31 minuten rond ik de taak. Ik ben tevreden. Phil maakt nog wat aanpassingen aan mijn harnas en hangloop en hopelijk ligt het morgen nog weer beter.

Klik hier weer voor het filmpje van vandaag.

Taak 5 Belgische en taak 1 Nederlandse Open

Op zaterdag 26 juli is de laatste dag van de Belgische Open Kampioenschappen en de eerste dag van het NK. De wind is uit het westen dus dat wordt weer Asprès. Nu met het Nederlandse vervoer naar boven en de nieuwe chauffeur Gert-Jan doet het prima. Beetje wennen aan de berg oprijden nog wel.
Boven staat een lekker briesje maar aan de horizon staan al stevige cumulussen die de neiging vertonen tot overontwikkeling. Ik zit inmiddels in de safety commissie samen met Rob en hoewel iedereen opgebouwd staat geven wij de omstandigheden toch een oranje: kan nog vliegen maar wel in de gaten houden.
Omdat we de boel niet helemaal vertrouwen houden we de ontwikkeling in de lucht nauw in de gaten en als er ten westen van ons (met de windrichting mee dus!) een duidelijke overontwikkeling plaats vindt adviseren we rood aan Harm. Hij aarzelt niet en cancelt de taak. Jammer, maar er komen nog meer dagen. Van de Belgen waren er al diverse gestart onder – vind ik – niet echt goede omstandigheden. Ook zij cancellen de taak. Een verstandig besluit want even later begint het harder te waaien en te regenen. Bij het afbouwen verstap ik mij en het schiet in mijn rug! Als we eindelijk terug zijn in Laragne na een route touristique door het achterland om de vreselijke file van La Faurie tot voorbij Laragne te vermijden, ga ik eerst langs Heather voor een heerlijke massage! Hopelijk is het morgen droog, goed vliegweer en de spierpijn over.

Einduitslag Belgische Open Kampioenschappen:
Richard Lovelace
Joost Eertman
Koos de Keijzer
Daphne Schelkers
Holger van Gent
27. Gijs Wanders

De wedstrijd wordt afgesloten met een gezellige paella avond en prijzen voor iedereen.

Voor het filmpje van vandaag klik hier.

Taak 4 Le Chabre

Het wordt zo’n echte Chabre dag. De wind varieert tussen noord via west naar zuid met kans op dustdevils. Iedereen zet gelukkig zijn toestel aan de daarvoor bestemde kabels… behalve Paul, die na het checken van zijn toestel vergeten was hem opnieuw aan te haken en IK omdat Koos met mijn hangband bezig was. Ineens een hoop lawaai en de vleugel van Paul gaat zeker 4 keer over de kop, net achter het toestel van Koos! In een vlaag van verstandsverbijstering wil ik het toestel van Paul vastpakken en bedenk net op tijd dat ik dan mee ga in de dustdevil wanneer vervolgens mijn toestel begint te draaien! Koos pakt het meteen beet en op de neus draait hij een gewelddadig rondje waarschijnlijk tegen mijn bovenarm en been aan. Au, maar dat merk je pas later. Het is net zo snel weer voorbij als het begonnen is en de schade aan het toestel van Paul ziet er serieus uit. Een gat in zijn bovendoek en de leadingedge behoorlijk gehavend. Mijn toestel is er beter vanaf gekomen; een beschadigde neuskap en een paar krasjes op de leadingedges. De schrik is zoals gebruikelijk groter!

Dus: zo snel mogelijk de berg af. Koos en Joost zijn snel vertrokken, ik moet echt wachten op een goed startmoment. Ik hou mijn neushoek (zoals op de foto te zien is) veel te hoog maar kom er mee weg. Ik vlieg met het nieuwe harnas en moet vreselijk wennen aan het minder stabiele gevoel en worstel wat met de rits en in de haast van het starten blijk ik de gesp voor niet gesloten te hebben. Eerst de rits zo ver mogelijk dicht en zodra het kan de gesp dicht geklikt. Pffft, dat vliegt iets ontspannender.
Het is snel naar wolkenbasis en dan naar keerpunt 1, ten oosten van Aspres. Ik merk dat ik mogelijk te laag hang en moet mezelf als het ware de hele tijd oprichten wat doodvermoeiend is en maakt dat ik bij turbulentie met moeite de klappen kan opvangen. Ik kom gemakkelijk bij St. Genis aan om op wolkenbasis (2900 m) door te gaan naar de Ajour. Koos en Joost kan ik niet bijhouden en vlieg alleen verder naar keerpunt 1. Ook daar gaat het vrij makkelijk. Als je eenmaal voorbij de 1700 m bent worden de bellen rustiger en harder. Ik besluit via de Ajour terug te gaan op weg naar keerpunt 2 (Sisteron) maar de vermoeidheid en pijn in mijn schoudersbladen is vreselijk. Bij de Ajour maak ik een foute beslissing door niet door te zoeken waar een ridgid hoogte pakt en ik ben lang bezig om te krabben en te schrapen voor de berg op zo’n 1400 m, erg oncomfortabel. Maar ik weet dat ik geen keuze heb: wegvliegen betekent met 99% zekerheid uitzakken en geduldig blijven zoeken wellicht een nieuwe bel. Eindelijk heb ik er 1 gevonden die me met hangen en wurgen naar wolkenbasis brengt en ik besluit om rechtstreeks naar de camping te gaan en de taak niet uit te vliegen. Eerst dat harnas nakijken en dan weer proberen. Als ik boven de camping hang zie ik Joost en Koos met topsnelheid laag binnen scheuren vanaf keerpunt 3 (Noyers), een prachtig gezicht!
Ik maak gelukkig een perfecte landing op mijn voetjes en later besluiten we de hangloop een lus te geven zodat ik iets hoger hang. Met 42 km nog een 12e plaats. Morgen weer proberen.

’s Avonds is de inschrijving van de NK berg. Gezellig, allemaal bekende gezichten!

Taak 3 Aspres

De wedstrijd start vandaag vanaf La Longeagne, of te wel Aspres-sur-Buech. Er staat een gemoedelijk windje en wat hoge cirrus. Het wordt een dag met blauwthermiek dus raden waar de bellen staan. Het duurt even voordat er een taak is: men wil vooral meer dan 100 km en uiteindelijk slagen ze erin om onder de omstandigheden een taak van 102 km uit te zetten.

Start Aspres; naar het zuid-oosten keerpunt 31 Tete de Bourse; naar het zuiden 35 La Gache; noord-west 30, begin van de Ajour; weer naar 31 en dan naar de camping. De foto toont het wat taakbord dat beperkte info geeft. Het is dan ook geen categorie 1 wedstrijd.

Als een van de eersten start ik achter Joost en Koos aan en we treffen elkaar voor het eerste startgate op zo'n 2500 m en gaan meteen in de richting van de Ajour. Mijn glijhoek is slechter dan die van Koos en Joost en ik kies ervoor om aan het begin van de Ajour nog een bel te pakken waardoor ik helaas de verdere aansluiting mis. De bellen zijn klein en heftig en daardoor is het best spannend vliegen.

Als ik uiteindelijk de hele Ajour afvlieg naar de Crigne trek ik tijdens het thermieken het dopje van mijn drinkslangetje af: de zak loopt half leeg over mijn handschoen en dat is knap koud zo hoog in de lucht. Het lukt me op hem er weer op te pielen maar ik kan niet meer drinken. Vervelend!

Het eerste keerpunt tref ik Harry die eerder wegsteekt naar het tweede keerpunt dwars over de vallei. Ik ga achter hem aan als ik op zo'n 2600 m zit en vlieg bijna in een keer door naar het keerpunt om op de bergrug erachter naar thermiek te zoeken. Gelukkig zit er nog een andere delta en samen vinden we een hele heftige bel. Deze gooit me op 2000 m met een smak eruit! Even schrikken maar ik kan hem weer vinden en ga dan op zo'n 2000 m via de Hongrie voor een belletje terug naar keerpunt 1. Daar aangekomen ben ik te ongeduldig en zak ik uit. 51 km van de 102 gevlogen. Klik hier voor mijn vlucht. Joost is tweede en Koos als derde op goal.

's Avonds komt Rob met mijn nieuwe harnas, eindelijk. Phil is zo vriendelijk om mijn hangband te vernaaien (handig zo'n man met een professionele naaimachine op de camping) en als de chute is overgezet is het fantaseren over mijn vlucht morgen!

Taak 2 De Chabre

Na de schrik van gisteren, vandaag gelukkig vliegen op een bekende plek. De windverwachting is ca. 10 km/u uit het noorden, wat inhoudt dat de thermiek er een zuidstart van zou moeten maken. Maar dat gebeurt niet. De wind neemt toe en blijft noord, wat maakt dat we vanaf de hoge noordstart gaan. Het window wordt verlengd en wij willen graag van de berg af, al lijken de andere piloten absoluut geen haast te hebben.

De taak bestaat uit 67 km, La Platte (1) naar het zuiden, dan naar La Gache (2) in het oosten, terug naar het westen voor Le Noyer (3) om weer terug naar het oosten te gaan voor de Hongrie (4) en met de camping als goal (5).

Koos start als eerste wedstrijd piloot wanneer er voldoende markers (parapants) in de lucht zijn. Hij heeft net een goed moment en gaat meteen met de taak starten. Ik moet zeker 15 minuten wachten voor een volgend moment. Maar ik ga dan tenminste omhoog. Rond de 1700 meter lijken de bellen uit te doven om na even zoeken behoorlijk goed omhoog te gaan. Op zo'n 2300 meter vertrek ik naar het zuiden (La Platte) waar ik onderweg alleen veel sink tref. Pas bij het keerpunt gaat het omhoog, maar het is een lastige bel. Wanneer ik gezelschap krijg van andere piloten wordt het gemakkelijker om de bel goed te centreren en gaan Joost en ik samen naar keerpunt 2. Bij de bergrug ten oosten van Sisteron pakken we een bel. Ik blijf er langer in, Joost vertrekt alvast. Terug van keerpunt 2 vindt ik op dezelfde plek weer een goede bel en we kunnen weer samen naar Le Noyer. Bij de ridge van Sisteron naar het Westen draaien een aantal delta's heel laag en het ziet er niet goed uit. We sluiten ca. 3 km voor het keerpunt aan bij 2 laag vliegende delta's en moeten lang en vooral geduldig bijven draaien en zoeken en draaien om boven te komen. Als ik op 17oo meter ben besluit ik eerst het keerpunt te ronden om weer op dezelfde plek een bel te zoeken. Dat lukt en uiteindelijk komen we tot zo'n 2300 meter. We maken samen de steek naar de Hongrie.

Vlak voor het keerpunt pak ik een bel van +3 die Joost heeft laten liggen. Hij vliegt door naar het keerpunt en moet even zoeken maar speert dan omhoog om vervolgens meteen te vertrekken en na Koos als tweede op goal te komen. Dan breekt voor mij een uur zuchten en steunen aan. Er zijn harde bellen, die steeds verwaaien en ik kom wel tot zo'n 1900 meter, maar dat is niet genoeg voor de steek naar goal. Als ik ca. 45 minuten bezig ben zie ik een delta onder de berg zijn landing inzetten. Ik was hem iets eerder bijna gevolgd toen hij aan het draaien was een eind van de Hongrie vandaan. Nu ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb als ik zie dat hij moet landen.

Ik blijf zijn landing volgen want ben bang dat ik misschien ook moet landen (ik hang op zo'n 1600 bij de berg) en zie dat hij een raar circuit vliegt en vlak voor de bomenrij een harde landing maakt. Hij beweegt niet en het toestel ligt op de neus. Ik blijf wat op een nulletje bij de berg draaien om te kijken of hij opstaat. Als er na 5 minuten niets is gebeurt, waarschuw ik Koos en geef de coordinaten door. Ik besluit om te gaan landen in hetzelfde veld om te gaan kijken hoe het met de piloot is. Zul je net zien, vlieg ik in een bel en kan niet naar beneden! Ik verleg mijn koers om hoogte af te bouwen en als ik zelf behoorlijk laag hang (zo'n 400 m verloren), zie ik dat de piloot om zijn, nog steeds niet van positie veranderde, toestel heen loopt! Niets aan de hand, alleen te lui om zijn toestel te verplaatsen! Ik ben woest en geef meteen door dat de zoekactie niet op gang hoeft te komen. De bel waar ik net last van had, brengt met nu met een rustige +2 naar 2600 meter. He he!!! Nu naar goal. Ik vlieg samen met een Aeros richting Laragne waar ik even later op goal land. Drie uur en 16 minuten gevlogen, ik voel mijn spieren maar ben moe en voldaan!

Klik hier voor het filmpje van taak 1 en 2 en klik hier voor de taak.

Taak 1 St. Andre

Omdat de weersvoorspelling voor Laragne te veel harde wind aangeeft en er in St. Andre les Alpes (1,5 uur rijden naar het zuiden, als je op het kaartje klikt wordt het groter en dus leesbaar) nog nauwelijks wind staat en het niet de verwachting is dat die gaat komen, verkassen we dus allemaal. Ik heb er nog nooit eerder gevlogen en er niet al te goede verhalen over gehoord (weinig goede landingsterreinen, veel heftige thermiek) merk ik dat het me wel zenuwachtig maakt.

Er wordt weinig haast gemaakt met een taak en de briefing verloopt wat rommelig omdat we handmatig keerpunten moeten invoeren. De wind is behoorlijk hard bij de start en ze staan dan ook met z'n drieen mijn vleugel vast te houden. Uiteindelijk start ik dan toch maar en ga met een rotvaart 100 meter omhoog! Ik blijf gecontroleerd rechtuit vliegen tot de stijg er een beetje af is en soar dan rustig omhoog. Er staat een goede bel en met gemak kom ik op zo'n 2400 meter aan. We moeten eerst naar het noorden om vandaar uit naar het oosten te gaan. Het eerste keerpunt is Thorame en ligt een aantal dalletjes (waar het nauwelijks landen is) verder. Naar het noorden langs de ridge verlies ik al mijn hoogte en het uitzicht op het dal met het plaatsje Lambruisse, dat later door Michel op de kaart wordt gezet, ziet er totaal onaantrekkelijk uit. Ik probeer wel diverse keren daar hoogte te pakken, maar ook Koos geeft een hint dat ik beter niet die kant op kan gaan vanwege het ontbreken van goede landingsterreinen.

Ik heb er geen zin in en keer om met de mededeling: "ik vlieg vandaag geen taak" en ga bij het prachtige meer op zo'n 2400 meter van het uitzicht genieten. Er staat boven nog steeds een puist wind en ik verken het landingsterrein La Mure dat veilig is.

Dan besluit ik om via het plateau ten zuiden van Le Corbeil eens te proberen om bij het keerpunt te komen. Ik heb wel hoogte, maar omdat ik door het gedoe met het invoeren van de keerpunten niet voldoende tijd heb genomen/gehad om de kaart te bestuderen, weet ik niet goed waar Thorame ligt. Balen, dat moet ik echt in het vervolg vooraf bekijken. Ik durf niet verder te vliegen en keer terug richting landingsterrein.

Na een poosje komt Koos terug van keerpunt 2 en scheurt op veel lagere hoogte dan ik was geweest dat plateau over. Ik zit met verwondering te kijken hoe hij soarend op zoek gaat naar een bel samen met een andere piloot en ga erachter aan, maar verlies zoveel hoogte en ben te ver van hen weg, dat ik ook poging 2 staak.

Later komt Joost onder me langs, zelfde route. Nu ga ik nogmaals mee, terwijl Joost steeds verder en lager komt en zijn heil zoekt bij het plaatsje Argens op het plateau net onder Le Corbeil. Terwijl hij moet landen (gelukkig prima) vlieg ik door, zo snel mogelijk naar de ridge. Pfffft. Daar soar ik naar het oosten en pak hoogte bij Le Corbeil. Op zo'n 2100 m vertrek ik naar Thorame, pak het keerpunt en maak een fout. In plaats van door te vliegen naar de achterliggende bergwand waar de zon lekker op staat te schijnen en de wind op staat te blazen, keer ik om in de hoop soarend bij Le Corbeil weer omhoog te komen. Helaas. Alsof er een grote hand mijn vleugel naar beneden drukt, heb ik nog net de keuze uit twee veldjes. Vanwege de harde wind kies ik voor het grootste veld maar in plaats van het deel langs de weg, neem ik het deel langs de bomen. En wanneer ik over de grond scheur valt vlak voordat ik wil uitduwen de wind weg en boem, nose in. Verder niks aan de hand, alleen een heel eind lopen tot aan de weg. Koos die na goal weer met me meegevlogen is, keert nu terug naar St. Andre.

Als ik net sta, komt een bezorgde fransman vragen of alles OK is, of ik wel telefoon heb, etc. Hij was namelijk net bij de 3 andere vliegers geweest, waar er 2 problemen hebben met hun pols. Ik had ze al in een heel klein veldje zien staan en me afgevraagd waarom in hemelsnaam daar?! Er waren toch opties genoeg!! Jan komt mij ophalen en samen halen we Joost en nog een piloot bij die onmogelijke plek Argens op.

Eppo, die een prima landing met zijn nieuwe Aeros gemaakt heeft en dus heel blij is en Koos halen me later op om in St. Andre pizza te gaan eten. Terug op de camping blijkt dat wat Koos gedacht had, hij heeft het eerste keerpunt gemist door het fout invoeren in zijn GPS! Balen!

Pas om 11 uur zijn we weer terug op de camping. Daar horen we dat Michel een boom geraakt heeft bij de landing in Lambrui en mogelijk een wervel gebroken heeft. Ook hebben de twee piloten waar ik vlak bij geland was, in het hoge gras een pols gebroken. Hmmm een slechte start van de wedstrijd.

De Belgische Open Deltavliegkampioenschappen

beginnen met een gecancelde dag. Regen, onweer en windstoten verstoren de eerste dag van de nationale kampioenschappen van onze zuiderburen of wellicht landgenoten in de nabije toekomst. Wie zal het zeggen?

De reis met onze nieuwe camper is voorspoedig verlopen. Na een tussenstop in de Ardennen bij vrienden die we met regen en 15 graden verlaten na het ontbijt, vallen de rustige Franse tolwegen echt op. Midden Nederland heeft toch massaal vakantie gekregen? Blijkbaar zijn ze vrijdagmiddag vertrokken, toen ik in een lange file op de A2 stond op weg naar huis.

We zijn pas om 8 uur ’s avonds op de camping, en het gereserveerde plekje is per abuis door de Belgische meet leader Chantal en partner bezet. We schrijven ons meteen in, moedigen Joost ook aan dat te doen en zijn met Holger samen het Nederlandse team. In totaal ongeveer 30 piloten, ik als enige vrouw. Jan merkt op dat ik dus ook maar meteen de vrouwenprijs kan krijgen ;-)

Vandaag maken we gebruik van de niet geplande vrije tijd om een beter plekje vlak bij het landingsterrein in te richten. Leuk met uitzicht op binnenkomende piloten en ook niet te ver lopen met je vleugel mocht je goal halen, wat het streven natuurlijk wel is.

De vooruitzichten zijn voor morgen slecht, voor dinsdag hoopvol en tegelijkertijd tegenstrijdig. Ofwel het klaart op (en daar is onze hoop op gericht) of het wordt ernstige mistral en dus dag 3 dan ook niet vliegen. Daarna schijnt het écht goed weer te worden volgens Mart, en hij kan het weten.

Morgen meer dan waarschijnlijk de Decathlon...

UK Nationals

Het Engelse Open wordt ook gehouden in Laragne en wel van 3 t/m 9 augustus. Zie ook http://bhgc.wikidot.com/2008:nats.

Belgische Open

Het Belgisch kampioenschap gaat door van zondag 20 juli tot en met zaterdag 26 juli in Laragne Frankrijk.De laatste wedstrijddag valt samen met de eerste wedstrijddag van het Nederlands kampioenschap. Die dag zal er een gezamelijke taak uitgezet worden.
Informatie http://www.hangglidingchampionship.be/nl/.

Pre-WK clips en verhalen

Zie ook http://zeilvliegen.nl/ voor verslagen van het hele team en http://chabre2009.com voor de officiele site van het Pre-WK.

V.l.n.r. boven Joost, Paul, Tanno, Erik, Andre, Rob, ik en Koos
V.l.n.r. onder Hadewych, Egbert en Martin

La Déesse 7

DS7 is mijn nieuwe Icaro Laminar Z9 waarmee ik op de Pre-WK goed gepresteerd heb.

De Pre-WK vond plaats in Laragne van 26 juni t/m 4 juli. Met een 72ste plaats was ik beste vrouw voor de Russinnen.

Inclusief de voorbereidingsdagen was ik er 14 dagen en die zijn zoals gebruikelijk weer om'gevlogen'.
Hieronder de verslagen van de taken.

Taak 7, 4 juli 2008

De laatste dag, de laatste taak. 98,9 km wordt uitgezet met 7 keerpunten naar het zuiden vanwege de harde noordenwind en met de wetenschap dat ik als beste vrouw genoteerd sta, voel ik toch wel wat druk. Maar bij de start gaat het meteen mis. We starten op de lage noordstart van de Chabre en ik kom maar niet boven start uit. Met het landingsterrein toch wel heel erg dichtbij, en de drang om mijn harnas maar open te gooien, draai ik vlak boven een klein pukkeltje op zo'n 700 meter hoogte een klein belletje in. Niks meer te verliezen dus wordt mijn geduld nu echt op de proef gesteld. Langzaam gaat het uiteindelijk toch omhoog en kom ik opgelucht boven de ridge uit. Maar het is nog niet over; ik blijf ploeteren en kan maar niet de bel pakken die me echt naar wolkenbasis kan brengen. De wind staat strak op de berg uit het noorden en verwaait de bel zodat ik steeds verder van de 'veilige' ridge af drijf. Ik laat me niet naar achter zetten en steek steeds weer terug met als gevolg dat ik de met moeite gewonnen hoogte dan ook weer kwijt raak. Frusterend! Het eerste startgate is al open en ik durf niet laag over de ridgde naar Col St. Jean te steken waar er toch zichtbaar een gaggle tot wolkenbasis gaat. Er is geen landingsterrein en na mijn eerdere uitzakken bij de gecancelde taak van een dag of wat geleden, zie ik geen heil in laag vliegen. Dus ik blijf proberen en als ik met slechts enkelen nog over ben bij start, kom ik eindelijk boven. Dan lukt het me om snel het eerste keerpunt te pakken en de rest te volgen, maar markers zijn er niet meer.
Terug ten zuiden van de Chabre blijft de thermiek verwaaien en het glijpad dat ik uiteindelijk naar de Hungry heb uitgezet, brengt me te laag bij keerpunt 2. Ik probeer nog wat, maar moet het toch opgeven. Mijn landing kost mij weer mijn (rechter-)knie en de wedstrijd is voor mij voorbij. Nu maar afwachten wat de andere dames gedaan hebben. Ik ben uiteindelijk 91ste deze dag.

Taak 6, 2 juli 2008

Eindelijk weer een taak. Na te veel wind, te veel regen mogen we eindelijk weer starten. Nu op de Chabre en op plekje 62, dat ik inmiddels voor de derde dag bezet.

Er wordt een taak van 77 km uitgezet waarvan ik er 46,3 uiteindelijk vlieg. Een moeilijke taak, omdat er veel tegenwind is uit het zuiden. Het is steeds hoogte pakken, naar achter laten wegzetten door de wind en die hoogte weer verliezen tegen de wind in. Zit je eenmaal hoog, dan lukt het wel om te kunnen steken.

Bij keerpunt 1 zijn er al veel uitgezakt, te snel, te laag, te jammer. Ik blijf geduldig maar het zit tegen. Ik kan niet bij mijn waterslang en moet het de hele vlucht zonder sportdrank stellen wat me uiteindelijk nekt. De moed zinkt in mijn schoenen als ik op weg ga naar keerpunt 3. Het veld beneden met de twee vleugels trekt te veel en ik besluit te landen om 53ste te worden.

Taak 3, 4 en 5 gecanceld

Taak 3, zondag 29 juni. Hoewel het er uitzag als een goede vliegdag, ontstonden snel onweersbuien in de regio. We zijn gestart om 12.30 uur, maar net voor de eerste gate geopend werd, hoorden we Ali Gali over de radio de taak stoppen. Snel naar de camping om te landen.

Taak 4, maandag 30 juni. De weersvoorspellingen zijn somber. Mijn start ook. Ik zak uit en moet ten zuiden van de Chabre op een postzegel landen. Net nadat ik mijn knieen geinspecteerd heb, hoor ik iemand schreeuwen. Gewapend met GPS, radio en mes ren ik zeker 300 meter naar het officiele landingsterrein om bij een verbaasde Duitser aan te komen. Hij had staan schreeuwen van frustratie omdat hij uitgezakt was. Terug bij mijn toestel hoor ik dat de taak gecanceld is.

Taak 5, dinsdag 1 juli. Opnieuw slechte weersvoorspellingen. Vanuit het westen komen hele donkere wolken met regen naar ons toe. Ik blijf ze goed in de gaten houden als ik naar het eerste keerpunt bij Serres vertrek. Het gaat als een speer, wat wil je bij dit weer, maar na 40 minuten wordt de taak alsnog gecanceld. Achteraf had ik even door moeten vliegen met Koos en Egbert naar Gap om Erik en bezoekje te brengen.

Taak 2, 28 juni 2008

Een taak van 70,3 km: 49,5 km gehaald en daarmee 67ste van de dag.
Weer een start in Aspres, maar nu de hoge west start. Heel veel ruimte om op te bouwen en vooral naar de horizon kijken bij de start. In verband met de slechte startcondities moeten we lang wachten. Als ik uiteindelijk gestart ben, hoor ik Jemaila over de radio zeggen dat het met Erik goed is. Dat betekent dus dat het eerst slecht is geweest en ik bedenk dat het de start wel zal zijn geweest. Wat later ook blijkt.
Ik ga niet achter Koos, Rob en Paul aan naar het westen, maar blijf lekker bij Aspres hangen tot de eerste startgate. Daarna ga ik met de tweede gaggle mee naar Serres, waar alles weer samen komt. Over St. Genie naar het westen, keerpunt 35 achter de ridge bij de Hungry. Ondertussen is Koos uitgezakt.
Het wordt steeds donkerder boven keerpunt 2 en 3 en bij Sisteron regent het inmiddels. Ik voel me er niet echt lekker bij en blijf alles goed in de gaten houden. Dan vlieg ik samen met Martin en Rob in een bel om naar keerpunt 3 te gaan. Zij gaan eerder weg dan ik, maar achteraf maakt het allemaal niets uit. De taak is gestopt terwijl wij samen in een bel draaien. Ik vlieg nog wel naar goal en ben blij wanneer ik weer aan de grond sta.

Daar is ook Flip, die mijn sprogs meet. Ik wil graag weten hoe ze staan en het blijkt gemiddeld te zijn. Mooi, houden zo.

Taak 1, 26 juni 2008

Vanwege de harde wind starten we op La Longeagne, of te wel Aspres. Deze taak (bijna) heb ik tijdens het NK 2004 ook gevlogen. Via Pic de Bur, naar Gap, oversteken bij Lac de Serre Poncon, via de Dormillouse en Digne weer naar de camping. Het ging goed tot het meer; daar raakte ik al mijn hoogte kwijt en in een laatste poging om niet bij de andere toestellen in dat aantrekkelijke veldje te landen, vloog ik naar 2 delta's toe die aan de rand van het meer aan het draaien waren. Hoe dichter bij ik kwam, hoe meer ik zag dat het eigenlijk gekkenwerk was. Geen geschikte landingsterreinen dus: the only way is up!
Uiteindelijk had ik voldoende hoogte om het meer over te steken en met 2500 m volgde ik Koos. Bij de Dormillouse kwam ik vlak boven St. Vincent aan. Jaren geleden heb ik daar in een aflopend veldje een upright verspeeld en landen aan het meer was helemaal geen optie: het water stond veel te hoog. De eerste bel verloor ik en ik besloot maar richting het landingsterrein te vliegen. Daar had ik voor de tweede keer mijn harnas geopend toen ik een heel licht belletje in draaide. Ik sprak mezelf bemoedigend toe: ik had immers alle tijd en heel, maar dan ook, heel langzaam kwam ik omhoog. Opgelucht trok ik mijn harnas weer dicht toen ik ver boven de bergtoppen de steek naar keerpunt 4 maakte. Een steek over een gebied zonder landingsvelden. Doorademen en vooral hoog blijven!
Halverwege trof ik Erik die ook niet erg gerust was omdat echte lift uitbleef. Na heel lang zoeken, draaien en krabbelen kwam ik toch weer omhoog. De vermoeidheid begon toe te slaan en mijn geduld was op. Had ik nog 200 meter extra gedraaid, dan had ik keerpunt 4 zonder problemen kunnen ronden en was ik over de bergrug bij Digne gevlogen. Wellicht om daar uit te zakken, zoals zo velen, maar op 200 meter haalde ik het net niet. Ik besloot om er snel vandoor te gaan, want bij dit keerpunt kun je slechts in de rivierbedding landen, zoals Ferenc gedaan heeft, en in een mooi veldje te landen.

Een totale afstand van 93,1 km leverde me de 60ste plaats op.