Dag 4, taak 2

Deze dag in Aspres gestart. Heerlijk rustig opbouwen en starten. Ik kom vrij makkelijk boven, maar het stijgt niet verder door dan 2150 m. Koos, Martin en Tanno (met wie ik DaKoMaTa vorm ;-) zijn al onderweg naar de ridge in het westen en ik waag het erop. Het is een vrij lange steek en ik kom net boven ridge hoogte aan. Spannend! Op de hoek zit een zwever met een delta te draaien en ik vind daar gelukkig snel een goede bel die me uiteindelijk naar 2550 brengt. En net op dat moment komen Koos en Tanno voorbij. Samen met hen naar het eerste keerpunt gestoken. Onderweg niets gevonden dus ik ben blij als ik Rob van der Leeden zie draaien. Hij blijft echter zelf niet lang (ik hoor net dat dat niet aan mij lag) en ik draai naar boven de 2000. Daarna ga ik achter Koos en Tanno aan naar het oosten waar zij draaien. Ik kan echter net niet op hun hoogte uitkomen en daar maak ik de fout toch achter ze aan te gaan. Iets lager dan mij vertrekt ook Cameron en ik hoop dat we samen wat zullen vinden. Net over de rivier vind ik een belletje, maar ik heb of te weinig geduld of pech. Ik durf het plateau niet op en moet vlak eronder een veld uitkiezen. Er komen 2 kinderen van een nabij gelegen boerderij kijken tot ik afgebouwd ben en dan wordt het wachten en wachten en wachten. Had ik nou toch Koos maar gebeld... Want ik ben uiteindelijk, na allerlei zoektochten op het plateau pas om half 8 thuis. Inmiddels staat Koos met 2 keer goal bovenaan en ons team (Martin en Tanno stonden ook op goal) staat bovenaan. Ik hoop dat vandaag, we gaan weer naar Aspres, mij naar goal brengt!!!

Dag 3 van het NK; een taak!

Vandaag hebben we een taak. Maar het schiet allemaal niet op. Het is te warm en te stabiel om goede thermiek te geven en het is wat rommelen boven de start. Ik had wat eerder achter Koos en Martin aan gemoeten, maar ik was wat aarzelend. Uiteindelijk besluit ik om op 1850 meter dan toch maar - zegen de greep - naar keerpunt 2 te gaan. Ik had er geen geloof meer in dat het beter zou worden op de Chabre. Het is een lange glij en bij de fruitfabriek vind ik een belletje. Maar het lukt me niet echt hoogte te pakken en ik glij verder naar de Gache. Daar kom ik erg laag aan. Ik pruts nog wat maar moet even later toch landen in een veldje bij Joost. Even later staan ook Rob en Bo (Deen) bij mij in het veld. Slechts 25 km gevlogen van de 70, maar toch wel lekker gevlogen! Goed voor een 20ste plaats vandaag. En Koos, die stond als eerste op goal en heeft de dag gewonnen! Morgen gaan we naar Aspres.

Druk, druk druk

Het zijn volle dagen en daardoor komt het schrijven op mijn blog wat in het gedrang. Gelukkig zijn er filmpjes te volgen op de zeilvliegen website (die kosten met name veel tijd!). Vandaag is de eerste dag van het NK, maar we werden wakker met onweer en regen en de dag is afgezegd. Gelukkig klaarde het wel in de loop van de dag op, dus konden we weer lekker buiten zitten.
Morgen zal het wel vliegbaar zijn met een wat harde wind uit het noorden. Dat zou zo maar eens een taak naar Puimousson kunnen worden en daarmee een latertje.

Dag 3 van de Sport Class

Inmiddels zijn we al een paar dagen in de competitie. Ik heb deze week een geheel andere rol; starthulp. Het is heel leuk om anderen te kunnen helpen starten en iets terug te doen voor al die keren dat mensen mij hebben geholpen tijdens wedstrijden! Ik ben er wel achter dat het hard werken is in de brandende zon steeds wachten tot er weer iemand goed gestart is en ook wel even bijkomen van een niet zo goede start.

Dag 1 waren we naar Aspres en was er een taak van 39 km uitgezet naar de Oule, St. Genis, Ventavon en landen op de camping. Ik maakte een klein foutje op het laatst en haalde het net niet. Koos wel, dus die kwam me even later weer ophalen. Gisteren kon er niet gevlogen worden en vandaag werd er gestart op de Chabre, maar de startcondities waren niet optimaal. Jammer en ik ben uiteindelijk niet gestart.
De dag is goed vol; om half 8 op staan, om 9 uur briefing en daarna de berg op. Terug rond 6 uur, boodschappen, koken en vanaf 9 uur 's avonds nog een lezing van onze toppiloten. Ze worden met belangstelling gevolgd en gewaardeerd.
Filmpjes laten helaas wat op zich wachten, maar hopelijk morgen op www.zeilvliegen.nl

Eerste vlucht Chabre

ONZE PLEK MET UITZICHT OP LANDINGS TERREIN
Die was gisteren, vrijdag de 24ste. Omdat de chauffeurs voor de wedstrijd al gearriveerd waren, konden we gezamenlijk naar boven rijden. Helaas verliep alles wat langzamer dan gepland, waardoor we eigenlijk te laat op de berg waren. De wind begon net van zuid naar west te draaien, waarna alles een beetje vervelend wordt op de berg. Er kwamen een paar dustdevils - gelukkig stond iedereen (soms na aandringen) vast aan een haak - en de startcondities namen af. We waren opgebouwd bij de nieuwe vlonder, maar daar stonden een paar fransen te aarzelen. Uiteindelijk besloot Koos verderop te starten en dankzij de hulp van Ben, konden we na elkaar starten. Het was wel bumpy en rommelig onder starthoogte. Ik dacht dat voor het eerst zou moeten landen op het noodveld aan de zuidkant, maar na geduldig blijven zoeken en draaien, kwam ik toch op wolkenbasis (2800 m) uit. Vanwege de harde westenwind zijn we eerst een stukje naar het westen gevlogen om vandaar naar La Platte te gaan. Er stonden mooie wolken in het dal en Koos en ik vlogen richting Gap. Bij Pic de Crigne deed het niet wat het altijd doet daar, dus was het even zoeken naar een bel die Koos wel goed vond, maar ik niet. Omdat er inmiddels veel wind stond, op hoogte uit het zuiden en vanaf 2000m en lager vanuit het westen, wilde ik toch maar eens terug naar de camping. Ik maakte een inschattingsfout door door het dal te willen vliegen in plaats van net als Koos langs de Ajour hoogte te pakken, en moest dat bekopen met een wachttijd van anderhalf uur. Wel weer lekker gevlogen en goed geland.
HIER GELAND MET ZICHT OP TETE DE BOURSIER

Nu is het wachten op het begin van de Competition Course en de Sport Class Open die morgen gaan beginnen. Het weer ziet er voor morgen goed uit, dus dat belooft een mooie start.

Laragne 2009

COL DE LAUTARET

Inmiddels zijn we na een paar dagen trekken aangekomen in Laragne. We hebben het rustig aangedaan en pogingen ondernomen om de Ecrins, een prachtig hooggebergte tussen Briancon en Grenoble in te bevliegen. Helaas bleek geen enkele site geschikt voor ons. Ofwel illegaal starten, ofwel een rot eind lopen met hindernissen als koeien, schrikdraad en startrampes met de nadruk op rampe. Wel genoten van onwaarschijnlijke mooie uitzichten en landschappen. Zo hebben we overnacht op de Col de Galibier, op 2700 meter hoogte. Inderdaad, fris! En gedineerd met uitzicht op de noordkant van Pic de Bure. Via een achteraf route zijn we dan eindelijk beland in Laragne waar het te hard waait en dat zal het waarschijnlijk morgen ook doen. Gelukkig hebben we internet...

PIC DE BURE

Zomerplezier

Het zwembad staat!

Dag 4, helaas geen taak

Hoewel de hemel er prachtig uit zag, met mooie cumultjes en een heerlijke temperatuur, gingen wij toch, na lang wachten en overleg, niet van start. Zo'n laatste dag wil je namelijk ook de prijsuitreiking en wellicht toch ook wat op tijd naar huis, want maandagochtend moeten de meesten toch weer aan de slag.
Jammer dat Stadskanaal net geen baan heeft in de NW richting, anders hadden we wel kunnen starten. Nou ja, niet getreurd. Twee leuke taken en al met al 7e geworden. De eerste punten zijn binnen gehaald voor het NK totaal en nu op naar Laragne in de zomer.

Het filmpje van dag 3.
Het filmpje van dag 4.

Ook leuk de foto's van Andre van den Akker.

Dag 3: Goal !!!!

Zie hier het clipje van dag 1, met als dagwinnaar Gijs Wanders.


Dag 3 ziet er uit als een prima dag. Weinig wind, mooie cumultjes en een leuke taak van 72 km met eerst een out-and-return van 44 km naar het zuidwesten, daarna een driehoekje naar het zuidoosten en via Bourtange (altijd leuk vanuit de lucht) terug naar het vliegveld.
Ik mocht als 11e starten, had een probleempje met de release en ging direct nog een keer, maar nu achter de dragonfly. De sleep was bumpy maar ik werd in een bel afgezet en ging samen met Tanno naar wolkenbasis. We staken naar Stadskanaal en daarna ging het mis. Ik verloor al mijn hoogte en moest weer terug naar Stadskanaal waar een mooie bel me langzaam weer omhoog bracht. Daarna ging ik met o.a. Rob de Regt naar het westen. Steeds verloor ik toch weer hoogte en toen ik ca. 5 km voor het eerste keerpunt was (ten oosten van Borger) ging ik op 275 meter al een landingsveld zoeken. En toch nog een piepje. Ik won met moeite 150 meter en kwam driftend over Borger heen, waar ik het weer kwijt raakte. Inmiddels heb ik geleerd dat het geen zin heeft me druk te maken over de taak en de resultaten, dus focus ik me op mezelf, het gepiep van de vario en het centreren, al is het op nul komma niks. Heel langzaam pakte ik wat, maar het dreef met terug over Borger en dat was de verkeerde kant. Weer alles kwijt... Weer een landingsterrein uitzoeken, hier en daar al een vlieger in een grasveld, daar of daar... Weer een piepje en tips van Tanno (met dank) en weer ging het langzaam omhoog. Toen ik eindelijk weer op 600 meter zat pakte ik de bel echt goed en stampte door naar 1350 meter. He he. Ik pakte het keerpunt, hoorde Paul melden dat ze me zagen en stoof terug naar de bel bij Borger. Weer omhoog en over Borger heen. Weer een bel en richting Stadskanaal. Daar was het weer heel moeilijk. Met 400 meter over zou ik het vliegveld moeten halen en ik koos voor de noordelijke route, waar de meeste landingsterreinen waren en ook om te voorkomen dat ik in de aanvliegroute van de ULM's zou komen. Ik haalde het net over de weg heen en boven een groot veld was het weer op 200 meter mijn landingscircuit uitzoeken. Hmmm, ik zou het niet meer halen. Of toch? Piep ... piep ... En langzaam ging het weer omhoog. Op 700 meter haalde ik het vliegveld en hoewel ik dringend naar beneden moest om te plassen, dacht ik: ik ben nu zo ver, hup met de geit!
Vlak voor het derde keerpunt pakte ik weer wolkenbasis, het leek nu wel makkelijker te gaan al kwam er veel afscherming aan uit het westen. Hmmm, als ik nog 2 bellen heb ga ik het halen. Derde keerpunt geen punt en op naar Bourtange. Gelukkig nog een bel en samen met een buizerd haalde ik wolkenbasis. Omdat het afgeschermd werd, ging de bel niet verder dan 1000 meter. En daarmee zou ik het net wel of net niet halen... Ik besloot het er toch op te wagen. Ik kon het niet meer melden, want mijn radio deed het niet meer. En door zuinig te vliegen, nog 1 keer in een klein beetje te draaien haalde ik het ruimschoots! Juichend kwam ik als laatste (6e) over de goallijn, maar was inmiddels zo ontzettend moe, pijn in alle spieren dat mijn landingscircuit nergens meer op leek. Maar ik had het gehaald! In totaal 4:20 gevlogen, over de taak 3:16. Joepie. Ik kan toch vlakland vliegen!!!! En het allerleukste is nog het enthousiasme waarmee ik onthaald werd, wat is op goal komen toch super!!!!

Dag 2, wie er wel vlogen

Hoewel er dus geen taak was, was er wel vermaak voor de dolly jongens!

Dag 2

Zoals voorspeld, begint het om 12.00 uur vreselijk te onweren, waaien en er valt een ruime hoeveelheid water naar beneden. In de kantine wordt de taak al uitgezet door Koos, Martin en Rob. We hopen op een taak rond 3 uur.
Hoewel de bui zoals voorspeld braaf om 3 uur met hagel en windstoten over komt zetten en iedereen naar de hangaar vlucht, blijft de weers- verbetering met wolken- straten uit. Rond 5 uur willen Alfons en Koos nog een vluchtje maken maar de crosswind gooit roet in het eten. Hopelijk is het morgen beter.

NK slepen dag 1

De weers- voorspel- lingen voor Hemel- vaart zien er goed genoeg uit om de wedstrijd door te laten gaan. Dus bepakt en bezakt met 4 kids woensdag avond al op weg. Maxime heeft haar vriendin Melanie meegenomen en zijn van plan op de fiets Stadskanaal te gaan ontdekken.
Donderdagochtend ziet het er aardig uit, maar Martin weet te vertellen dat de wind rond 12 uur gaat draaien naar het westen en inderdaad, tegen de tijd dat we willen gaan, doet ook de wind wat het moet doen.
Er is even wat gedoe over piloten die geen skits of wielen hebben en gelukkig wordt een startverbod voorkomen doordat andere piloten nog reserve materiaal bij zich hebben. Zou toch jammer zijn geweest…
Faber en Wessel zijn officiele vrijwilligers en helpen met het ophalen en brengen van de dolly's. En dat doen ze razend snel en goed!
Er wordt een taak uitgezet naar Westerholt (D) van 41 km. Ik start als 4^e en inmiddels ziet de lucht er wel wat dreigend uit in het westen en trekt de boel dicht. Toch kan ik boven blijven op matige thermiek. Ik laat me met een groepje meedriften Duitsland in. Als ik Harry op een bepaald moment tegenkom, vlieg ik met hem mee, maar ik had toch net die ene bel moeten pakken… Nog even over de windmolens heen en dan sta ik aan de grond. Ook de wind begint dan aan te trekken, maar regen blijft uit. Ik ben helaas geland in een gebied waar mijn telefoon de zendmasten niet kan vinden. Hmmm. Ik lift mee met een vriendelijke Duitser naar een wegrestaurant in Rhede waar ik ouderwets kan bellen en aangenaam kan wachten tot ik weer opgehaald wordt door onze gelegenheidschauffeur Gert-Jan. Ook Koos en Tanno zijn niet veel verder gekomen dan ik, zo’n 15 km, maar Paul staat wel veel dichter bij goal. De dagwinnaar is Gijs die goal bijna gehaald heeft!

Een wedstrijd zonder taken

Nadat de eerste taak geannulleerd is, is het dan ook voor de rest van de week gedaan. Geen enkele dag is het weer goed genoeg om een taak te stellen door regen en overontwikkeling. Het is zelfs niet goed genoeg om dan zelf maar een beetje te vliegen. We gaan voor het einde van de wedstrijd al naar huis. Of ik volgend jaar terug kom? Ik moet er nog eens goed over nadenken. Zo goed vond ik het niet georganiseerd. Wel jammer, want het is wel leuk met het clubje meiden, maar die zijn er ook wel op andere wedstrijden.

Eerste vliegdag

Het is allemaal wat onduidelijk, maar we melden ons toch maar om 8 uur bij de gondel naar de Tegelberg. Daar liggen al zeker 15 rigids, maar omdat niemand aanstalte maakt om met de eerste gondel mee te gaan, staan we om half 9 dan ook met Ute samen om de berg. Een prachtig uitzicht over de vallei waar hele lage bewolking (van de bui van gisteren) ligt. Eerst maar koffie en dan volgens het lijstje opbouwen. Ik moet nog wat naar achteren volgens het lijstje. En als we helemaal opgebouwd staan, rara, is er een nieuw lijstje waarop staat dat ik als eerste moet starten! Nou is de Tegelberg een krappe opbouwplek, dus ik kan op dat moment met geen mogelijkheid naar voren zonder een hoop gedoe. Ik doe mijn beklag bij John (steward van de CIVL) en samen spreken we onze meet director Dieter erop aan. Die vindt het flauwekul, want de regels dit en de regels dat (mijn nekharen staan overeind) maar als wij dames het er over eens zijn, nou dan vooruit. Niemand die het raar vindt om gewoon te starten zoals we staan, dus dat moet goed gaan.

De hele tijd staan we lekker in het zonnetje maar met de wind behoorlijk van achter. Ondertussen trekt de bewolking op en staan we dus boven in de mist. Dan staat de wind behoorlijk van voor en is het koud.

We hebben een briefing. Eerder genoemde Dieter stelt zich voor als parapanter maar hij heeft eerder 3 deltawedstrijden georganiseerd, dus dat moet goed komen. Er volgt een heel verhaal over sprogs en hoe we allemaal de klos zijn als alsnog bij de landing blijkt dat onze sprogs door wind of zon anders zijn gaan staan. Welke penalties we allemaal kunnen krijgen en hoe dat toch allemaal zo goed in de local regulations is omschreven. Weer jeuk dus. Dan moeten er taakcommissies worden samengesteld, of voorgesteld want dat blijkt al gebeurd, en een safetycommittee. Wat een gedoe. Ik meld me aan, want dan weet je tenminste wat de taak is (altijd handig om te doen) en bovendien heb ik wel iets met veiligheid. Als we er dan 2 hebben, blijkt dat we er toch 3 moeten hebben en moeizaam worden er voor zowel de rigids als ons committees samengesteld. Dan blijkt dat Dieter wil dat we op de safety frequentie gaan vliegen. Ja, hallo, zo werkt dat niet. Nee, kan niet anders want Dieter heeft geen andere radio. Gelukkig wijst iedereen hem erop dat dit volslagen belachelijk is en een probleem van de organisatie en niet van ons. Een rare vent die bij alles wat we durven te zeggen zich meteen aangevallen voelt.

In ieder geval is het nog niet startbaar.

Maar weer koffie met mijn inmiddels samengestelde team van 2 engelse dames, Kathleen en Genny en de colombiaanse Claudia die helaas geen radio heeft. Wachten, wachten, wachten. Dan lijkt het erop dat de rigids een taak hebben. Er is helaas geen kaart beschikbaar in eerste instantie en Dieter merkt geergerd op dat wij toch maar alle keerpunten uit ons hoofd moeten kennen. Het blijft allemaal wat kregelig en het helpt de sfeer niet. Er komt een kaart.

Het weer ziet er niet al te jovel uit en de wind is rustig geworden. De rigids starten binnen 30 minuten van de berg, dus dat gaat rap. Het gaat alleen niet erg omhoog en ondertussen lijkt het alsof het regenfront dichterbij komt. Corinna zegt dat ze liever niet gaat vliegen, maar er wordt toch maar gestart. Het gaat nauwelijks omhoog. Dan sta ik ergens als 3e en Monique start om vervolgens 20 meter lager door in de bosjes te landen. Alles OK, toestel kapot, iedereen geschrokken en Dieter doet zijn best om ons op te jagen. Achter mij staan Genny en Regina, onze safety committee en ik zeg dat ik het niet zie zitten. Dieter weer boos kijkend, maar ik trek me er niks van aan. Katheen is wel gestart maar Regina hoort uit de lucht dat het al regent. We besluiten de boel stil te leggen. Nogmaals ergernis dat de dames de taak stoppen maar de rigids mogen gewoon doorvliegen. Ik vind het belachelijk en bouw af. En even later horen we het onweren en regent het volop. Ik ben blij dat ik heb doorgezet en ga lekker naar beneden. De eerste dag is dus gecancelled.

Pre-WK Dames Tegelberg

We zijn zaterdagmiddag aangekomen voor de Pre-WK op een voor mij totaal nieuwe locatie. Zeg maar het einde van Duitsland en dan vol met romantische kasteeltjes aan de voet van de Alpen. Natuurlijk meteen naar boven met de gondel (er kunnen dan 3 toestellen mee op het dak, dat wordt nog wat als de wedstrijd gaat beginnen...) en na even gewacht te hebben toch nog een heerlijke vlucht van 2 uur gemaakt. Wel af en toe behoorlijk bokkig door de menging van de noord/oost wind op lage hoogte en de zuidwind die van over de Alpen aan kwam zetten. Samen met Rob nog een stukje naar het oosten gevlogen, maar we wilden toch graag op het officiele landingsveld landen.
Omdat het er de komende dagen niet van gaat komen, toch maar even goed rondkeken boven de prachtige kasteeltjes met de vele torentjes.
's Avonds zijn we overvallen door een heftige storm als gevolg van overontwikkeling en konden we nog een luifel van een camper redden.

Vandaag ook nog een leuke vlucht gemaakt nadat de prijzen voor de Duitse kampioenschappen uitgedeeld waren. Corinne had 3 medailles, dus het wordt bij ons vast een uitgemaakte zaak. Ze vliegt keigoed.

Rond vier uur begon de inschrijving en daarvoor moest ik eerst mijn sprogs laten meten. In een slakketempo werden er wel 4 toestellen in anderhalf uur gemeten. Wat een drama. Maar ik mocht in ieder geval met een pietepeuterige marge op weg naar de definitieve inschrijving. Andere dames moesten eerst hun sprogs nog omhoog draaien voordat ze verder konden. Morgen start de wedstrijd, hopelijk zit het weer mee.

Donderdag 30 april

Het zonnetje schijnt weer, maar de beloofde zuidwest wind blijft uit. We moeten het doen met noord en omdat hij in de ochtend nog vrij krachtig is, gaan we pas om 11 uur naar de lage noordstart op de Chabre. De wind staat er goed op.

Eerst gaan we nog een keer aan de slag met de sprogs. De discussie van gisteravond heeft opgeleverd dat de meeste piloten willen ervaren wat hun toestel doet op de DHV-2graden regel, die ons mogelijk bij het WK in Laragne boven het hoofd hangt. Paul zet ze omhoog, net als Koos, Mart en Martin (al eerder). De rest zit ongeveer binnen de gestelde marge van -2 graden.

Team A: Paul, Mart, Erik en Rob (zonder radio door breuk in knopje)
Team B: Koos, Joost, Martin en Tanno

We moeten het doen met een stralend blauwe hemel en in het begin komt men niet hoger dan ca. 1800 in verband met een inversie. Er wordt toch geprobeerd met deze hoogte naar het westen te steken waar een hoop verwarring ontstaat. Iedereen dacht dat het eerste keerpunt Col St. Jean was, maar het keerpunt blijkt halverwege de ridge te liggen. Een aantal piloten vliegt te ver door voordat ze het in de gaten hebben of dat hun teamgenoten hen erop wijzen. Onderweg naar keerpunt 2, dat in het zuiden ligt bij Le Vieux Nouille, moet er op teamgenoten worden gewacht bij La Platte. De animatie laat goed zien hoe de beide teams toch voor een kleine omweg onder wolken kiezen (waar het dus ook goed omhoog ging) zodat zij ook weer konden hergroeperen.

Bij keerpunt 2 komt alles samen. Ook ik (die keerpunt 1 heeft overgeslagen) voeg me weer bij de rest onderweg naar keerpunt 3 De Gache. De oversteek halen we allemaal vrij goed. Mart en Paul gaan voorop en moeten op ridgehoogte terugsperen naar de bel, de rest volgt iets hoger. Iedereen heeft tot dan toe goed samengevlogen. Maar dan zie je ineens iedereen uitwaaieren opweg naar goal. Met name de flinke tegenwind doet iedereen ineens andere routes kiezen. Koos, Martin en Tanno gaan eerst voor de rechtstreekse route, maar Martin en Tanno kiezen dan toch voor de Hongrie waar Joost weer goed omhoog gaat. Vlogen Mart en Paul eerst samen, Dan gaat Mart ineens met Erik verder en Rob, die de hele vlucht zonder radio heeft gevlogen en er heel knap in is geslaagd bij zijn team te blijven (dat vraagt echt veel alertheid gedurende de gehele vlucht) staat nota bene als eerste op goal. Later volgen ook Martin, die net over de autosloop heen ging, Joost en Koos ruimschoots en Mart en Erik via een noordelijke route. Voor Tanno, Paul en mijzelf hield de vlucht net voor goal op.

In de nabespreking wordt nog eens teruggeblikt op de dag en gekeken hoe er steeds weer vooruitgang geboekt wordt. Het samenvliegen lukt steeds beter, al weet de chauffeur nog steeds niet waar we uithangen. Maar ja, er moet iets te verbeteren blijven.

Omvliegen en zuurstoftekort

Op woensdag zitten we dus met een rustdag. Na een ochtend van zelf prutsen gaan we 's middags aan de slag met Action Type. Deze op Jung's typologie gebaseerde methodiek helpt om meer inzicht te krijgen in de eigen aandachtsstijl. Iedereen heeft al eerder een type indicatie door middel van een test gekregen, maar nu doen we het ook aan de hand van een leuke oefening. Als iedereen zijn type nogmaals gecheckt heeft, verdelen we de groep in piloten met een voorkeur voor extern breed en intern breed. Er vindt een uitwisseling plaats van de voordelen en valkuilen van iedere stijl en deze wordt later met de andere groep besproken. Door te oefenen met de overige aandachtsstijlen kan een piloot voorkomen in zijn valkuil gedrag terecht te komen (bijvoorbeeld tunnelvisie of te snel afgeleid raken).

Vervolgens geeft Rob een interessante presentatie onder de titel Omvliegen. Aan de hand van een aantal rekenvoorbeelden (gebaseerd op door zwevers gebruikte methodieken) laat hij zien dat omvliegen alleen zin heeft bij zwakke thermiek. Bij sterke thermiek kun je dus beter de kortste route nemen. Het levert een hoop interessante informatie op die beslist nog nader bekeken moet worden.
Koos gaat vervolgens verder met het thema voeding, zuurstof en doping. Hij legt uit wat je lichaam nodig heeft om optimaal te kunnen presteren en hoe je met de juiste voeding en (sport-)drank zorgt voor je energiehuishouding en je daarmee het noodzakelijke herstel kunt bevorderen. Ook de aspecten van zuurstof tekort bij vliegen op hoogte en de gevolgen ervan licht hij toe. Daarbij moet iederen bedenken dat er een verschil is voor individuele piloten, maar dat als jij er wellicht geen last van hebt, je wel in een bel kunt zitten met iemand die zich niet meer goed kan orienteren of zelfs gedissorienteerd is geraakt.

Tot slot komen we bij het thema doping, dat ook in onze sport zijn entree zal gaan doen. Een landingsbiertje kan dan wel eens duur komen te staan, nog afgezien van het feit dat alcohol je prestaties vermindert en het herstel na een vlucht tegenwerkt...

De dag eindigt na de kebab met een discussie over de op hande zijnde sprog meetingen. Het is opvallend om te horen met hoeveel creatieve oplossingen de kernploeg komt om de sprogmetingen te omzeilen. Wellicht komt er naar aanleiding van deze trainingsweek wel een nieuwe uitgave van Sprogsetting voor Dummies!

Trainingsweek

De trainingsweek begint met de reis naar Greifenburg vanwege de weers- voorspellingen die ongunstig zijn voor Laragne. Voor mij betekent het nogmaals alle input van de individuele kernploegleden doorwerken, een plan maken voor de week en het voorbereiden van de eerste briefing. In Greifenburg wordt inmiddels een prachtige vlucht van 120 km gevlogen.

’s Avonds lopen we door de algemene logistiek en de dagplanning. Daarnaast wordt de doelstelling van de trainingsweek doorgenomen en de tactiek om daaraan te werken. Iedere dag worden de 8 kernploegleden wisselend verdeeld over 2 teams die een teamdoelstelling moeten bereiken. Ook is er iedere dag een andere taakcommissie. Na de vlucht zo spoedig mogelijk de evaluatie van de dag die hopelijk leidt tot nieuwe inzichten en trainingsdoelen voor de volgende dag. De communicatie gaat een belangrijke rol spelen deze week en ook de chauffeur krijgt zo een taak toebedeeld: Harrie gaat bijhouden of hij uit de communicatie kan opmaken wie waar zit.

De volgende ochtend zijn we compleet, als ook Mart is gearriveerd. Zijn harnas lag nog in Laragne dus die had er al een lange reis opzitten. Het ziet er wat somber uit en ook Wolfgang schat onze kansen voor de Mickey Mouse taak die uitgezet is als klein. De teamopdracht is zoveel mogelijk gezamenlijk over de goallijn aankomen. Hoe ze dit gaan bereiken, laat ik aan de teams zelf over en daar beginnen dan de verschillen al.

De dag valt wonderwel heel erg mee. Hoewel we de zon niet gezien hebben, gaat wolkenbasis met gemak naar 2600 m. Team B bestaande uit Paul, Martin, Tanno en Rob bespreken vooraf dat ze zoveel mogelijk bij elkaar blijven. Hoewel Martin en Tanno het in het begin moeilijk hebben, slagen ze er na keerpunt 1 in om echt samen te vliegen. Zij staan dan ook als eerste op goal en doen dat als 1 team.
Team A heeft daar niet over overlegd, met als gevolg dat iedereen wat zijn eigen ding gaat doen. Daardoor is het lastiger aan te geven waar de thermiek zit en moeten de hoogvliegers lang wachten op de laagvliegers. Uiteindelijk komen ze wel meer op 1 lijn de goallijn over, maar we mogen concluderen dat team B het voor wat betreft communicatie en teamvliegen beslist beter heeft gedaan.

Zie hier de animatie van de vlucht

’s Avonds geeft Martin uitleg over McCready en hoe dit te gebruiken. Voor veel piloten is dit nieuwe informatie en hoe dit te interpreteren met de instrumenten krijgt invulling door Tanno. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt en in de daarop volgende dagen zie ik bij de doelen terug dat men er mee aan de slag is gegaan. Regelmatig is het onderwerp van bespreking zodat iedereen er nog meer over te weten komt.

De lessen worden overpeinsd als we de volgende dag allemaal richting Laragne vertrekken. Een regenachtige dag met fikse wind over de Po vlakte en sneeuw op de pas naar Frankrijk. We zijn er pas laat en we treffen elkaar bij de altijd geopende en vriendelijke Vietnamees.

Het is inmiddels dinsdag geworden en het zonnetje schijnt. Hoewel er eerst weer behoorlijke wolken komen, klaart het later toch nog op. We gaan naar Aspres waar de wind er stevig op staat. Hmm, we kiezen uiteindelijk voor St. Vincent Les Forts, altijd goed als er harde wind staan en uitzicht op de Dormillouse. Omdat we er pas laat zijn, wordt er vanaf half 5 gestart. Team A bestaat vandaag uit Mart, Koos, Paul en Martin, team B uit Joost, Tanno en Rob en ik zelf haak aan omdat Erik niet gaat starten. Hij en Chiel zijn starthulp en dat is wel nodig ook bij de toenemende vlagerige wind.

Team A gaat als een speer en tegen de tijd dat team B gestart is zijn de condities minder geworden. Het duurt dan ook vrij lang voordat Tanno en ik aansluiting vinden. Team A is dan al richting goal: Laragne.

Uiteindelijk slaagt van Team B alleen Joost erin weg te komen, maar het feit dat er niet goed samen is gevlogen heeft hierin meegespeeld. Team A komt een stuk verder, maar moet uiteindelijk wegens forse tegenwind landen bij de Hongrie. Ook hier blijken achteraf aannames, veronderstellingen en af en toe niet helder communiceren een rol gespeeld te hebben.
Het teamvliegen wordt als heel positief ervaren, dus dat is winst.

Woensdag wordt een rustdag, we worden dan ook wakker met regen, maar alhoewel het later opklaart, houdt de wind ons aan de grond. Er worden allerlei klussen gedaan zoals het repareren van pakzakken, voorbereiden van presentaties (1 van de opdrachten voor de kernploegleden om onderlinge kennisvergroting te krijgen), het rommelen aan een harnas dat niet meer past, etcetera. Gelukkig wel lekker in de zon! Wat dat betreft is de keuze om naar Laragne te gaan een juiste geweest.

Zondag 15 maart is de eerste vlucht met het kernteam. Dit seizoen staat in het teken van 2 passies: coachen en vliegen. We hebben al een teambuildingdag, individuele coachingsessies, een KNVVL dag en een concentratie avond met Rico Schuijers achter de rug.

Nu eerst maar eens vliegen. Toegegeven, het is inmiddels 2 jaar geleden dat ik op Langevelderslag stond. Even doorademen en dan heerlijk rustig soaren als een meeuw. Met Koos tot aan Zandvoort geweest, maar de herinnering van jaren geleden, dat ik daar ooit eens uitzakte (en loop dan maar eens terug met windkracht 5 en een vleugel op je nek!) maakte dat ik het rustig aan deed.

Na ca. 1,5 uur wilde ik wel landen. Ik had 3 pogingen nodig om te landen, en was blij dat ik aan de grond stond. Iedereen kwam achter elkaar binnen en als laatste was Andre aan de beurt. Hij maakte een prima landing na een aantal pogingen en wilde nog een keer starten. Helaas liep die landing minder goed af en moest hij met een gebroken arm constateren dat het vliegen er voorlopig niet meer inzat. Ontzettend balen voor Andre. Hopelijk kan hij van de zomer nog het NK vliegen.
Ik zelf heb vreselijke spierpijn van het vliegen en niet rekken en strekken na de vlucht. Helaas had ik wat anders aan mijn hoofd.

NK Slepen stadkanaal

In september vinden dan uiteindelijk toch de sleepkampioen-schappen plaats. Door omstandigheden konden deze niet doorgaan met Hemelvaart.

Nu hebben we uiteindelijk 3 taken (niet de aller beste) maar toch lekker gevlogen.
Voor mij voldoende voor een 10e overall plaats bij de NK!

UK Nationals

Het is al weer even geleden, maar de UK Nationals heb ik met een prachtige vlucht afgesloten! We hadden een taak naar Puimousson in het zuiden en daar waar ik steeds bij Sisteron was gestrand, kon ik die dag de sprong wagen. Na een heel stuk alleen gevlogen te hebben kreeg ik aansluiting bij een aantal gaggles die achter elkaar aan naar het zuiden trokken. Steeds in groepjes van 5-6 vleugels, dicht op elkaar, vlogen we verder. Het was werkelijk fantastisch! Toen we op het plateau aankwamen, werden de omstandigheden steeds zwakker. Inmiddels had ik al weer enkele uren gevlogen en was ik niet meer scherp. In plaats van me te focussen op het pijltje, richtte ik me op de toestellen die blijkbaar al op goal stonden en moest 500 m voor goal landen. Waarschijnlijk had ik het wel kunnen halen, als ik niet afgeleid was geraakt. Jammer, maar die mooie vlucht konden ze mij niet meer afnemen! De prijsuitreiking hebben we niet meer afgewacht. Een gezellige wedstrijd, maar organisatie: niet zo fantastisch.